12 Мерьем олю киби олмасын, анасынынъ къурсагъындан чыкъкъан, тенининъ ярысы гъайып олгъан балагъа ошамасын.
Мени, тюшюкни киби, гизли сакълагъайдылар, кунь ярыгъыны корьмеген сабийлерни киби, топракъкъа комгейдилер.
Оларнынъ агъызлары яман сёзлер айтып токътамай, дудакъларында исе къылычлар! Олар: «Ким эшитир экен?» – дейлер.
Харун Мусагъа: – Эфендим, ялварам! Ахмакъча озюмизни туттыкъ, гуна къазандыкъ! – деди. – Амма бизни гунамыз ичюн джезалама.
Муса къычырып, РАББИден ярдым сорады: – Эй, Алла! Ялварам, тедавийле оны!
Эписинден сонъ исе, вакътындан эвель догъгъан балагъа ошагъан мен де Оны корьдим.
Сизлер къанунсызлыкъ япкъанларынъыз ичюн ве беденлеринъизнинъ сюннетсизлиги ичюн олю эдинъиз, лякин О, бутюн гуналарымызны багъышлап, сизлерни Месихнен берабер джанландырды.
Амма кейф чатып яшагъан тул къадын тири олгъанда биле олюдир.