9 Козюнъ оракъчылар оргъан тарлада олсун, артларындан кет. Хызметчилериме санъа илишмемеге буюрдым. Сувсагъанынъда, хызметчилерим алгъан савутлардан сен де барып, ал да ич, – деди.
Алла онынъ тюшюнде бойле деди: – Сен буны темиз юрекнен япкъанынъны Мен билем. Онынъ ичюн, Меним огюмде гуна япма деп, санъа о апайгъа токъунмагъа ёл бермедим.
Эй, достларым! Аджынъыз, аджынъыз мени! Алланынъ къолу мени урды.
О, оларгъа истегенлерини берди, амма джанларына ольдюриджи хасталыкъны ёллады.
Башкъасынынъ апайынен яткъан адамгъа тамам ойле олур – онъа токъунгъан бирев къабаатсыз къалмаз.
Ве ким бу адий ве кучюк адамларнынъ бирисине, о – Меним шегиртим олгъаны ичюн, бир мешребе сув берсе, сизге догърусыны айтам: о, мукяфатсыз къалмаз.
Энди сизлер манъа язгъан шейлерге кечейик: «Къадыннен ятмамакъ адам ичюн яхшыдыр».
Алладан догъулгъан эр бир адам гуна ичинде яшамагъаныны билемиз. Оны Алладан Догъулгъан къорчалай; яман онъа тиймей.
Рут эгилип, бетинен ерге тийди ве ондан: – Не япып козюнъде мерамет таптым да, сен, мен ябанджы олсам да, манъа яхшы бакъасынъ? – деп сорады.
Боаз Руткъа: – Динъле, къызым. Башакъ джыймагъа башкъа тарлагъа барма, мындан кетме. Мында, меним хызметчи къызларымнен берабер къал.