7 Ибраимнинъ огъуллары арасында акъикъий огъуллары бар, лякин эписи дегиль. Язылгъаны киби: «Сенинъ эвлятларынъ оларакъ Исхакътан чыкъкъанлар сайыладжакълар».
Лякин Алла Ибраимге бойле деди: – Къул апайынъ ве огълунъ ичюн гъамлы олма. Саре санъа не айтса, оны динъле. Сенинъ эвлятларынъ оларакъ Исхакътан чыкъкъанлар сайыладжакълар.
Лякин ичинъизден: «Ибраим бизим бабамыз!» – деп, ич тюшюнменъиз. Мен сизлерге шуны айтам: Алла Ибраимге балаларны мына бу ташлардан япа биле.
Зенгин исе: «Ёкъ, Ибраим баба! Оларнынъ алдына тек ольгенлерден бириси барса, о вакъыт тёвбе этерлер», – деген.
Тёвбе эткенинъизни озь ишлеринъизнен исбат этинъиз! Тек ичинъизден: «Ибраим бизим бабамыз!» – деп отурманъыз. Мен сизлерге шуны айтам: Алла Ибраимге балаларны мына бу ташлардан япа биле.
– Биз Ибраимнинъ эвлятларымыз, – деп джевап берди олар. – Ич бир вакъыт ич кимсеге къул олмадыкъ. «Азат оладжакъсыз», – деп насыл айта билесинъ?
Къул къадыннынъ огълу башкъа балалар киби догъды, азат къадыннынъ огълу исе Алланынъ вадесине коре догъды.
Сиз исе, агъа-къардашлар, Исхакъ киби, ваде балаларысынъыз.
Биз – акъикъий сюннетмиз: Рухнынъ вастасынен Аллагъа ибадет этемиз, Иса Месихнен макътанамыз ве беден бельгилерине ишанмаймыз.