Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Римлилерге 9:4 - Мукъаддес Китап

4 Алла оларны огъуллыкъкъа алды, оларгъа Озь Шуретини косьтерди, васиетлерини ве Къанунны берди, ибадет этмеге огретти ве ваделерини берди.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Римлилерге 9:4
61 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Бу куню РАББИ Ибрамгъа бойле васиет берди: – Мысыр дерьясындан башлап, буюк Фират дерьясынадже бутюн бу ерни сенинъ эвлятларынъа бердим.


– Сиз ве сизден сонъ олгъан эвлятларынъыз бу васиетимни тутмагъа борджлусынъыз: акъайларынъызнынъ эписи сюннет этильсин.


О вакъыт Мен васиетимни беджеририм ве эвлятларынъны чокълаштырырым, – деди.


Санъа ве эвлятларынъа берген васиетимни эбедиен сакълайджагъым. Эбедий васиетим будыр: «Мен сенинъ Алланъ ве эвлятларынънынъ Алласы оладжагъым.


О вакъыт О, Якъупкъа: – Бугуньден сонъ сенинъ адынъ Якъуп дегиль де, Исраиль оладжакъ. Сен Алланен ве адамларнен курештинъ ве енъдинъ, – деди.


Шу булут себебинден, руханийлер ибадет этип оламадылар, чюнки РАББИнинъ Эвини РАББИнинъ Шурети толдурды.


Аллам! Олар руханийликни, руханийлернинъ ве левийлилернинъ васиетини арамладылар. Буны унутма!


Эй, Алла, дува окъугъанымда, сесимни эшит, душман къоркъусындан джанымны сакъла!


Эй, Алла, Сен не ичюн бизни эбедий ред эттинъ? Не ичюн гъазабынъ Озь отлагъынънынъ къойларына атеш олды?


Дагълар пейда олмаздан эвель, ер ве дюньяны яратмаздан эвель, асырлардан асырларгъа Сен Алласынъ!


Узун омюрнен оны тойдураджагъым ве онъа къуртарувымны косьтереджегим!»


Озю айткъаны дайын, сизге РАББИ береджек топракъкъа киргенинъизде, бу адетни кутюнъиз.


РАББИ Мусагъа: – Меним бутюн айткъанларымны яз. Бу сёзлерге эсасланып, Мен санъа ве исраиллилерге васиет этем, – деди.


Фыравунгъа РАББИнинъ бойле сёзлерини айт: «Исраиль – Меним биринджи догъгъан огълумдыр. Мен санъа бойле айтам: Огълумны, Манъа ибадет этсин деп, йибер. Эгер йибермесенъ, Мен сенинъ огълунъны, биринджи догъгъан огълунъны ольдюририм», – деди.


Сонъ Корюшюв Чадырынынъ устюни булут сарды, ве Мескеннинъ ичини РАББИнинъ Шурети толдурды.


– Сен исе, Исраиль – Меним къулум, Мен сайлагъан Якъуп, севимли достум Ибраимнинъ эвлятлары!


Эй, Якъупнынъ эви, Исраиль эвинден эписи сагъ къалгъанлар! Ананъыз сизни догъгъан сонъ, сизни ташып юре эдим. Мени динъленъиз!


Чапанен къазды, ташлардан темизледи, энъ яхшы юзюм чубукъларыны сачты, багънынъ ортасында къаравул къуллесини къурды, юзюм басмакъ ичюн къаяда чукъур ойды, яхшы юзюм бекледи, амма багъ кийик экши юзюмни берди.


Кунеш санъа кунь ярыгъы олмайджакъ, ай да сени артыкъ айдынлатмайджакъ. РАББИ сенинъ эбедий ярыгъынъ, Алланъ – шуретинъ оладжакъ.


Эфраим къыйметли огълум дегильми, аджеба? Джан-юректен севген балам дегильми? Онъа къаршы чокъ кере айткъан олсам да, оны ич бир вакъыт унутмадым, онынъ ичюн ичим-багърым яна, онъа мерамет косьтеририм, – дей РАББИ.


– Лякин о куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей РАББИ. – Къанунымны ичлерине ерлештиреджегим, юреклерине язаджагъым. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым, олар да меним халкъым оладжакълар.


Агълай-агълай келеджеклер, мерамет этип, оларны алып кетиреджегим, сув бою дос-догъру ёлдан алып келеджегим, сюрюнмезлер. Мен – Исраильнинъ бабасыдырым, Эфраим – биринджи догъгъан баламдыр.


ве бу парылдав ягъмур ягъгъан куню булутларда пейда олгъан кок къушагъы киби эди. Чевре-четинде парылдагъан нурлар шойле эди.


Танъ агъаргъанда, Исраильнинъ падишасы мытлакъа гъайып оладжакъ. Исраиль яш бала олгъанда, Мен оны пек севдим. Мен огълумны Мысырдан чагъырдым.


Муса РАББИнен лакъырды этмек ичюн Корюшюв Чадырына киргенде, о, Шаатлыкъ Сандыгъынынъ къапагъындан, эки Керувнынъ арасында олгъан Мерамет Еринден чыкъкъан сесни эшите эди. Сес Мусанен, Муса исе сеснен лакъырды эте эди.


‌– Энди башкъа бир кинаели икяе динъленъиз: бир ер саиби бар экен. О, юзюм багъы сачып, этрафыны къоралады, юзюм сыкъмакъ ичюн чукъур къаздырды, сонъ къаравул къуллесини къурып, багъны юзюмджилерге кирагъа берди, ве озю ёлгъа чыкъты.


Алла Озь Къануныны Мусанен берген эди, эйилигини ве акъикъатыны исе Иса Месихнен ачып косьтерди.


Иса, Натанельнинъ Онъа якъынлашкъаныны корип: – Бакъынъыз, мына ич айнеджиликни бильмеген акъикъий исраиллидир! – деди.


Бу ваде сизлернен балаларынъызгъа ве даа узакъта олгъан, бизим Алла Раббимиз чагъыргъан эписи адамларгъа берильген, – деди.


Эр тарафтан чокътыр. Бу устюнлик энъ эвеля бойледир: оларгъа Алланынъ сёзлери ишанып берильди.


Сизлер Алланынъ Рухуны алып, кене къоркъуда яшагъан къуллар олмадынъыз. Лякин сиз Рухуны алып, огъуллар олдынъыз. Бу Рухнен биз Аллагъа «Бабамыз!» деймиз.


Алла Озь сёзюни беджермеди, демеге янълыштыр. Исраиллилернинъ арасында акъикъий исраиллилер бар, лякин эписи дегиль.


Олар еудийми? Мен де еудийим. Олар исраиллими? Мен де исраиллим. Олар Ибраим несилинденми? Мен де Ибраим несилинденим.


Ибраимге ве онынъ эвлядына ваделер берильген эдилер. «Эвлятларынъа» айтылмагъан эди, чокълукъ акъкъында айтылмады, аксине, бир эвляды акъкъында киби: «Сенинъ эвлядынъа», – айтылгъан эди. Бу эвлят – Месихтир.


Сизлер о вакъытта Месихтен айры ола эдинъиз, Исраильнинъ ветандашлары дегиль эдинъиз, васиетлер ваделерине ябанджы эдинъиз, дюньяда умютсиз ве Алласыз яшай эдинъиз.


Сиз – Алланъыз олгъан РАББИнинъ огъулларысынъыз. Тенинъизни кесменъиз, олюлер ичюн янып, козьлеринъизнинъ устюнден сачларынъызны къыркъманъыз.


Мына РАББИ Мусагъа буюргъан васиетнинъ сёзлери. Муса оны Исраиль огъулларына Моав топрагъында бермек керек эди. Бу васиет, Хорев еринде берген васиеттен башкъа эди.


Бу васиетни ве Меним антымны Мен тек сизлерге дегиль,


Сонъ РАББИ Мусагъа: – Мына тезден сен баба-деделеринъе къошуладжакъсынъ, – деди. – Бу халкъ, ороспу киби олып, кетеяткъан топракъларында эджнебий аллаларнынъ пешинден бараджакъ. Олар Мени къалдыраджакълар ве Мен оларгъа берген васиетимни бозаджакълар.


О сизлерге Озь васиетини – Он Эмирини – берди ве оны тутмагъа буюрды, эм де оны эки таш лева устюнде язды.


Сен – Алланъ олгъан РАББИнинъ азиз халкъысынъ. Алланъ олгъан РАББИ сени, Озюнинъ шахсий халкъы япмакъ ичюн, ер юзюндеки бутюн халкълардан сайлап алды.


Биринджи васиетке коре, ибадет къаиделери ве ер юзюндеки Азиз Ер бар эди.


Олар – тек ашлар, ичимликлер ве эр тюрлю абдестлер. Булар – беден ичюн эмирлер, ве олар янъы тертип пейда олгъанына къадар къоюлгъан.


Экинджи перденинъ артында «Энъ Мукъаддес Ер» деген бир болюк бар эди.


Сандыкъ устюнде шуретли Керувлар бар эди. Олар Мерамет Ери къапагъыны къаплай эди. Амма шимди олар акъкъында чокъ айтмагъа керекмей.


Эр шей бойле азырлангъанда, руханийлер озь вакътына Чадырнынъ биринджи болюгине кирип, ибадет этелер.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ