22 Ичимдеки джаным Алланынъ Къанунына къувана да.
О, берген эмирлеринден ве низамнамелеринден мен айырылмадым, Онынъ сёзлерини юрегимде сакъладым.
О, РАББИнинъ Къанунындан кейф ала, гедже-куньдюз Онынъ Къануныны тюшюне.
Мени кореджек козю олмагъанлар эписи озьара фысылдашып, манъа къаршы яманлыкъ япмагъа ниетленелер.
Урбамны чыкъардым, кене кийинейимми? Аякъларымны ювдым, кене кирлетейимми?
Эй, адалетни бильгенлер! Эй, юреклеринде Къануным олгъан халкъ! Динъленъиз Мени! Адамлар сизни яманлагъанларындан къоркъманъыз, куфюр сёзлеринден отюнъиз патламасын!
руханий оларгъа бакъсын. Эгер теридеки лекелер акъчиль беязлы олсалар, бу тери устюнде чыкъкъан адий бурьтюк тёкюлювидир. Адам темиздир.
Иса исе оларгъа шай деди: – Меним ашым – Мени Ёллагъаннынъ ирадесини беджермек ве Онынъ ишини битирмектир.
Акъикъий еудий – юрегинден еудий олгъан адамдыр. Акъикъий сюннет – адамнынъ юрегиндедир. Бу, язылы Къануннынъ дегиль, Рухнынъ ишидир. Бойле адам адамларнынъ дегиль, Алланынъ макътавыны къазаныр.
чюнки беден акъкъында тюшюнджелер Аллагъа къаршы дженк этелер. Олар Аллагъа бойсунмайлар, эм де бойсунып оламайлар.
Шунынъ ичюн биз рухтан тюшмеймиз. Корюнген беденимиз къартайса да, ички рухумыз кунь-куньден къуветлене.
О, Озь шуретининъ байлыгъына коре, Озь Рухунен сизинъ ичинъизде олгъан инсанда сизге къуветли олмагъа такъат берсин,
Бири-биринъизге ялан айтманъыз, чюнки сизлер ичинъиздеки эски адамны яман япкъанларынен берабер озюнъизден айырдынъыз
– О куньлерден сонъ Исраиль халкъына башкъа васиетни береджегим, – дей Рабби. – Къанунларымны башларынынъ ичине къояджагъым, юреклерине язаджагъым. Мен оларнынъ Алласы оладжагъым, олар исе Меним халкъым оладжакълар.
амма эбедий дюльберлигинъиз юрегинъизде сакълангъан юваш ве йымшакъ рух олсун. Алланынъ огюнде бунынъ къыймети буюк.