18 оларнынъ козьлеринде Алладан къоркъу ёкътыр.
– Белледим ки, керчектен де бу ерде Алладан къоркъмайлар ве апайым ичюн мени ольдюрирлер, – деди Ибраим.
Яманлыкъ япкъанлар ичюн къасевет этме, къанунны бозгъанларгъа сукъланма!
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
Юрегинъ гунакярларны пахылламасын, амма даима РАББИден къоркъсун.
РАББИден къоркъмакъ – яманлыкътан нефрет этмектир. Гъурурдан, юксектен бакъыштан, яман ёлдан ве ялан агъыздан нефрет этем.
Экинджиси исе оны токътатып: – Сен Алладан къоркъмайсынъмы? Сен озюнъ О киби хачкъа мыхлангъансынъ, – деди.
тынчлыкъ-аманлыкъ ёлуны бильмейлер,
Сен болдурып ёрулгъанынъда, олар сени ёлда къаршылап, артта къалгъан эписи такъатсызларны урып ольдюргенлер. Олар Алладан къоркъмагъанлар.
Сонъ тахттан бир сес чыкъты: – Эй, Алламызнынъ бутюн къуллары, Ондан къоркъкъан буюк ве кичиклер, Оны макътанъыз!
