Учь куньден сонъ Павел бир ерге еудийлернинъ энъ сайгъылы адамларыны чагъырды. Олар топлашкъанда, о: – Дин къардашларымыз! Мен халкъымызгъа ве бабаларымызнынъ адетлерине къаршы ич бир шей япмасам да, мабюс олып, Ерусалимде римлилернинъ къолуна берильдим.
Мында шимди не юнан бар не еудий, не сюннетли бар не сюннетсиз, не варвар бар не скиф, не къул бар не азат, лякин тек Месих бар. О – эр шей ве эр шейдедир.
Алланынъ Озь эвиндекилерини суд этмек вакъты кельди. Эгер биз биринджи невбетте суд этиледжек олсакъ, Алланынъ Къуванчлы Хаберине къулакъ асмагъанларнынъ сонъу не оладжакъ?