9 Давут да бойле дей: – Оларнынъ софрасы озьлери ичюн тузакъ ве къапкъан, гунагъа себеп ве джеза олсун.
Топракъкъа сакълангъан бир аркъан, ёлунда къоюлгъан бир къапкъан оны беклейджек.
РАББИнинъ сеси кучьлюдир, РАББИнинъ сеси улудыр!
Саделернинъ инатлыгъы озьлерини гъайып этеджек, акъылсызларнынъ гъамсызлыгъы озьлерининъ башына етеджек.
Эр кеске япкъанларына коре береджек, душманларына гъазабыны ёллайджакъ, джавларына джезасыны береджек, адаларда яшагъанлар да акъларыны аладжакъ.
Догъув вакътына кетиририм де, догъурмагъа ёл бермемми? – дей РАББИ. – Я да догъурмагъа кучь берип, къарныны къапатырыммы? – дей Алланъ.
Иса исе айланып: – Ёкъ ол козюмден, Шейтан! Сен Мени ёлдан урасынъ! Сен Алланынъ ишлерини дегиль, адам ишлерини тюшюнесинъ, – деди Пётргъа.
Лякин Алла онъа: «Эй, акъылсыз адам! Бу гедже джанынъны алмагъа келеджеклер. Бу азырлагъанларынъ кимге къаладжакъ?» – деген.
Шунынъ ичюн бири-биримизни энди суд этмейик. Лякин буны япмагъа тырышынъыз: агъа-къардашларынъызны ёлдан ураджакъ я да гунагъа себеп оладжакъ ич бир шейни япманъыз.
Аякълары тайгъанда, Мен акътыман ве интикъам алырым. Беля-къаза куню якъындыр, азырландырылгъан шейлер оларгъа ашыкъып келелер».
Кечкен заманларда мелеклернен берильген Къанун пек къатты эди, ве эр тюрлю гуна ве Къануннынъ бозулувы адалетнен джезалана эди.