8 Язылгъаны киби, Алла оларгъа къатты юкъу рухуны ёллады. Бу куньгедже козьлери корьмей, къулакълары эшитмей.
Шимдиге къадар эвельки къанунларына коре япалар: РАББИден къоркъмайлар, РАББИ Исраиль адыны къойгъан Якъупнынъ огъулларына буюргъан низамнамелерни, къарарларны, Къанунны ве эмирлерни беджермейлер.
Бойле этип, шу халкълар эм РАББИге ибадет эттилер, эм озь путларына табындылар. Шимдигедже балалары да, торунлары да бабаларынынъ япкъанлары киби япалар.
РАББИ сизни къатты юкъугъа далдырды! Эй, пейгъамберлер! О козьлеринъизни къапатты! Эй, гизли шейлерни корьгенлер! О башларынъызны орьтти!
– Кет, – деди РАББИ, – ве бу халкъкъа айт: «Къулакъларынъызнен эшитеджексиз, амма анъламайджакъсыз, козьлеринъизнен бакъаджакъсыз, амма корип оламайджакъсыз!»
– Эй, акъылсыз ве таш юрекли халкъ, козьлери олгъан, амма корьмеген, къулакълары олгъан, амма эшитмеген адамлар, буны динъленъиз:
– Инсан огълу! Сен исьянджылар арасында яшайсынъ. Оларнынъ корьмек ичюн козьлери бар, амма олар корьмейлер. Оларнынъ эшитмек ичюн къулакълары бар, амма эшитмейлер. Бу инат халкътыр.
Мен оларгъа эр биринджи догъгъан баласыны атеште якъып, озь бахшышларынен арамланмагъа ёл бердим, оларны харапламагъа ниетлендим, олар Мен – РАББИ олгъанымны бильсинлер.
О оларгъа: – Алла Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, – деди. – Къалгъанларына исе олар кинаели икяенен берильген. Сонъ олар козьлеринен бакъып – корьмесинлер, къулакъларынен эшитип – анъламасынлар.
Бу халкъкъа барып айт: «Къулакъларынъызнен эшитеджексиз, амма анъламайджакъсыз, козьлеринъизнен бакъаджакъсыз, амма корип оламайджакъсыз».
Лякин бу куньгедже РАББИ сизлерге анълагъан акъыл, корьген козь ве эшиткен къулакъ бермеди.