22 Озьлерини акъыллы сайсалар да, акъылсыз олдылар,
Ягъмурсыз булутнен ель насыл олса, «бахшыш берерим» деп макътангъан, амма бермеген адам да ойледир.
Озюни икметли деп туткъан адамны корьдинъми? Акъылсыз биле ондан ишанчлыдыр.
Тознынъ артындан къувалай, алдангъан юреги оны ёлдан урды. Джаныны къуртарамаз; «Сагъ къолумдаки шей алдав дегильми?» – деп сорамаз.
Яманлыгъынъа ишандынъ; «Мени кимсе корьмей», – дединъ. Акъылынънен бильгинъ сени ёлдан урды, ичинъден: «Менден башкъасы ёкъ», – дединъ.
Эр бильгисиз адам акъылсыздыр; путларны яраткъан уста утаныр; онынъ ириткени – ялан, онда рух ёкътыр.
– Халкъым акъылсыз, Мени танымайлар. Олар – акъылсыз балалар, ич бир шейни анъламайлар. Яманлыкъ япмагъа усталар, яхшылыкъ этмеге исе бильмейлер.
Амма козюнъ сагълам олмаса, бутюн беденинъ де къаранлыкъкъа толур. Эгер де ичинъдеки нур къаранлыкъ олса, къаранлыкънынъ озю насыл экен?!
Агъа-къардашларым, сиз озюнъизни акъыллы тюшюнменъиз деп, бу сырны бильгенинъизни истейим: башкъа халкълардан тайинленген адамлар Аллагъа иман этмегендже, Исраиль халкъынынъ юреги вакътынджа къатты олур.