17 Сион дагъында исе къуртулгъанлар топланаджакъ. Шу дагъ азизлик оладжакъ, ве Якъупнынъ эвлятлары озь пайларынынъ сабысы оладжакъ.
РАББИ Сионны адалетнен, тёвбе эткен огъулларыны акъикъатнен къуртараджакъ.
О куню Исраильнинъ сагъ къалгъан огъулларына РАББИден аджайип ве урьмет этильген бирев келеджек. О адам оларнынъ мемлекетинде юкселип, оларнынъ гъуруры ве шурети оладжакъ.
Догърулыгъымны якъынлаштырдым, энди о узакъ дегиль, къуртарышым кечикмейджек. Сионгъа къуртулышны, Исраильге дюльбер шуретимни береджегим.
Бутюн халкъынъ инсафлы оладжакъ, топракъкъа эбедиен сабылыкъ этеджек. Олар – Мен сачкъан фидан, къолларымнынъ иши, – Мени шуретлейджеклер.
Якъуптан – эвлятны, Ехудадан – дагъларымнынъ сабысыны асыл этеджегим. Сайлагъанларым топракънынъ сабылары оладжакъ, анда къулларым яшайджакъ.
Ордуларнынъ РАББИси, Исраильнинъ Алласы, бойле дей: – Халкъымны эсирликтен къайтаргъанымда, Ехуда топрагъында ве шеэрлеринде кене бойле дейджеклер: «РАББИ сени багъышласын, эй, догърулыкъ булунгъан ер, эй, азиз дагъ!»
Мысыр топрагъына яшамагъа кельген ехудалылардан кимсе къуртуламайджакъ, сагъ къалмайджакъ. Олар бутюн джаны-юрегинден Ехуда топрагъына къайтмагъа ве анда яшамагъа истей эдилер, лякин къайтмайджакълар. Ялынъыз андан къачкъан сойлары къайтаджакълар.
Къылычтан къуртулып, Мысыр топрагъындан Ехуда топрагъына къайткъан ехудалыларнынъ сайысы пек аз оладжакъ. О вакъыт Мысырда яшамагъа кельген эписи къалгъан ехудалылар кимнинъ сёзю, Меним я да оларнынъ сёзю ерине келеджегини анълайджакълар.
– Сен исе, къулум Якъуп, къоркъма, – дей РАББИ. – Мен сеннен! Сени къувалагъан эписи халкъларны ёкъ этеджегим, сени исе бутюнлей ёкъ этмейджегим. Сени адалетнен джезалайджагъым, джезасыз сени къалдырмайджагъым.
Мен сизинъ устюнъизге Исраиль халкъымны кетиреджегим. Олар сизинъ сабыларынъыз оладжакъ, сиз де оларнынъ пайы ве мулькю оладжакъсынъыз. Сиз бир даа оларны баласыз къалдырмайджакъсынъыз.
Къуртарылып, сагъ къалгъанлар чапсалар да, вадий гогерджинлери киби дагъларда сакъланаджакълар. Эр бириси акъсыз ишлери ичюн ынъранып агълайджакъ.
Олардан сонъ Юдже Алланынъ азизлери падишалыкъны аладжакъ ве эбедиен падишалыкъны тутаджакълар.
О заман РАББИнинъ Адыны айтып чагъыргъан эр кес къуртуладжакъ. Сион дагъында Ерусалимде къуртулгъанлар топланаджакъ. РАББИ айткъаны киби, сагъ къаладжакъ адамлар РАББИ чагъыргъан халкъ оладжакъ.
О заман биледжексинъиз ки, Мен – РАББИм, сизинъ Алланъыз. Мен Сионда, азиз дагъымда ерлештим. Ерусалим шеэри азиз ер оладжакъ, чет адамлар бир даа оны таптамайджакъ.
Сиз алтынымны ве кумюшимни алдынъыз, энъ яхшы къыйметли шейлеримни сизинъ ибадетханелеринъизге кирсеттинъиз.
– Мына, РАББИ-ТААЛЯнынъ козьлери бу гуналы падишалыкъны коре. Оны ер юзюнден къырып ташлайджагъым, амма Якъупнынъ эвини бус-бутюн ёкъ этмейджегим, – дей РАББИ.
– Адамлар тынчлыкъта урлукъларны сачаджакъ. Юзюм чубугъы озь махсулыны береджек, топракъ берекетини кетиреджек, коклер чыкъыны ёллайджакъ. Мен бунынъ эписини къалгъан бу халкъкъа береджегим.
РАББИ бойле дей: – Мен Сионгъа къайтаджагъым ве Ерусалим ичинде яшайджагъым. Ерусалимге «Акъикъат шеэри» дейджеклер, Ордулар РАББИсининъ дагъы «Азиз дагъ» деп адланаджакъ.
Лякин ич бир арам шей, пис ишлер япкъан я да ялан айткъан ич бир адам онъа кирмейджек, тек Къозунынъ яшайыш китабында язылгъанлар анда киреджек.