Исраиль халкъынынъ топракъ пайы бакъымсыз ерлерге чевирильгенде, сен пек къувандынъ. Шунынъ ичюн Мен санъа ойле де япаджагъым. Эй, Сеир дагъы ве бутюн Эдом! Сен бакъымсыз оладжакъсынъ. О заман адамлар Мен – РАББИ олгъанымны билирлер.
РАББИ кучьлю сесинен Озь ордусына буюра. Онынъ аскерлери пек чокъ сайылыдыр, Онынъ буюргъанларыны беджергенлер къудретлидир. Не де къоркъунчлыдыр РАББИнинъ буюк куню! Онъа ким даянып олур?
О заман Адоний-Безек: – Аякъларынынъ ве къолларынынъ баш пармакълары кесик етмиш падиша меним софрам тюбюнде отьмек уфакъларыны топлай эдилер. Мен япкъанымны энди Алла манъа япты, – деди. Сонъ оны Ерусалимге кетирдилер, ве о, анда ольди.