14 Ёл чатышмаларында турмагъа ве къачмагъа тырышкъанларны ольдюрмеге санъа керекмей эди, онынъ агъыр кунюнде сагъ къалгъанларны душманнынъ къолуна бермегейдинъ.
Биз Бет-Эльге кетермиз. Анда башым белягъа къалгъанда манъа джевап берген ве мен юрген ёлларда янымда олгъан Аллагъа къурбан ери япаджагъым.
«Мен санъа акъыл огретеджегим, юреджек ёлунъны косьтереджегим. Козюм сенинъ устюнъде олып, Мен санъа ёлбашчылыкъ япаджагъым», – дединъ.
«Огют беринъиз, къарар чыкъарынъыз, уйле сыджагъында терек талдасы къорчалагъан дайын, бизни белядан къорчала, къувалангъанларны сакъла, къачакъларны сатма.
Къувалангъан моавлыларым сеннен берабер яшасын, оларны залымлардан сакъла». Залымнынъ сонъу келеджек, зулум битеджек, чекиштиргенлер ер юзюнден гъайып оладжакъ.
Олар келип, бойле дедилер: – Хизкия шойле дей: «Бу кунь – сыкъынты, джеза ве масхаралыкъ куню. Балаларнынъ догъаджакъ вакъты кельди, амма догъурмагъа кучь ёкъ.
Ах, беля! О кунь буюктир! Онъа ошагъан кунь ёкъ! Якъуп ичюн бу сыкъынты заман! Амма о, ондан къуртуладжакъ!
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, Гъазада яшагъанларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар бутюн халкъны сюргюн этти ве эдомлыларнынъ къолларына берди.
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, Тир шеэринде яшагъанларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар эписи сюргюн этильгенлерни эдомлыларнынъ къолларына берди, достлукъ мунасебетлерини акъылгъа кетирмеди.
Къардашынъ белягъа огърагъан куню онъа къара къуванчнен бакъмагъайдынъ; Ехуда огъуллары ёкъ этильген куню кульмегейдинъ; онынъ агъыр кунюнде агъыз кермегейдинъ.
Ёллар айырылгъан ерлерге барып, кимни расткетирсенъиз, тойгъа чагъырынъыз», – деп буюра.