35 Ехошуа бутюн Исраиль джемаатынынъ, апайларнынъ, балаларнынъ ве араларында яшагъан ят халкълардан олгъанларнынъ огюнде Муса васиет берген эр бир шейни окъуды, бир сёз къачырмады.
Узеир дува окъуды, агълай-агълай тёвбе этти, агълады, Алланынъ Эви огюнде ерге йыкъылды. Шу вакъытта онынъ янында чокътан-чокъ исраиллилер джемааты топланды, акъайлар, апайлар, балалар да кельди. Олар окюр-окюр агълай эдилер.
Единджи айнынъ биринджи куню Узеир руханий акъайларнынъ, апайларнынъ ве анълап оладжакъ эр кеснинъ топлашувына Къанунны кетирди
ве Сув Къапусынынъ огюндеки мейданда акъайларнынъ, апайларнынъ ве анълап оладжакъ эр кеснинъ огюнде, сабадан уйлегедже Къанунны окъуды. Бутюн халкъ Къанун Китабыны дикъкъатнен динъледи.
Оларнен берабер чешит миллетлерден чокъ адамлар ве баягъы буюк сюрюни асыл эткен къой-эчкилернен туварлар да чыкъып кеттилер.
– РАББИ бойле дей: РАББИ Эвининъ азбарында тур да, Ехуданынъ шеэрлерининъ эписинден ибадет этмек РАББИнинъ Эвине кельген эр кеске, санъа буюраджакъ эписи сёзлеримни айт, бир сёзни къачырма.
Халкъны топланъыз, топлашув япынъыз, акъсакъалларны чагъырынъыз, яшларны ве къундакъ балаларыны топланъыз. Киев озь ханесинден ве келин озь одасындан келип чыкъсын.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – О куньлерде чешит тилли халкълардан олгъан он адам бир ехудалынынъ урбасы этегинден тутаджакъ ве: «Биз сизнен кетеджекмиз, чюнки Алла сизнен олгъаныны эшиттик», – дейджеклер.
Иса буны корьгенде, ачувланып: – Балаларгъа Манъа кельмеге ёл ачынъыз, оларны токътатманъыз. Алланынъ Падишалыгъы оларнынъкидир.
Мен сизлерге Алланынъ истегенини бутюнлей бильдирдим.
Бу куньлер кечкен сонъ, биз кене ёлгъа чыкътыкъ. Иманлылар апайлары ве бала-чагъаларынен берабер шеэрден чыкъып бизнен бардылар. Ялыда тиз чёкип, дува окъудыкъ.
Бугунь сиз эпинъиз Алланъыз олгъан РАББИнинъ огюнде турасынъыз – башлыкъларынъыз, къабилелеринъиз, акъсакъалларынъыз, реберлеринъиз, эписи исраилли акъайлар,
уфакъ балаларынъыз, апайларынъыз, ордунъызда ят халкълардан олгъанлар: одун парлагъанлар ве сув ташыгъанлар.
Шунынъ ичюн, бу васиетнинъ сёзлерини тутунъыз ве оларны беджеринъиз. Сонъ эписи япкъан ишлеринъиз онъундан келеджек.
Халкъны – акъайларны, апайларны ве балаларны, ве аранъызда яшагъан ят халкълардан олгъанларны топла. Олар динълесин ве огренсинлер, Алланъыз олгъан РАББИден къоркъсунлар ве бу Къануннынъ эписи сёзлерини тутып беджерсинлер.
Сизге эмир эткенлериме бир шей къошманъыз, бир шейни де эксильтменъиз. Лякин мен сизге буюргъан, Алланъыз олгъан РАББИнинъ эмирлерини тутунъыз.