8 Я Раббим! Исраиль озь душманларына аркъасыны косьтерген сонъ, мен энди не айтмакъ кереким?
Энди исе, Алламыз, бундан сонъ даа не айтып оламыз? Биз Сенинъ эмирлеринъни къалдырдыкъ.
Сайгъылы къадынларынъ арасында падишаларнынъ къызлары бар; къыраличе исе Офир алтынлары ичинде, Сенинъ онъ тарафынъда тура.
Мен къулледе къаравуллыкъ этеджегим, къавий ерде тураджагъым, РАББИнинъ джевабыны беклейджегим. Шикяетиме насыл джевап береджегини беклеп отураджагъым.
– Ах, РАББИ-ТААЛЯ! – деди Ехошуа. – Бу халкъны Иорданнынъ бу тарафына неге кечирдинъ? Аморлыларнынъ къолуна берип, гъайып этмек ичюнми? Ах, эгер биз Иорданнынъ башкъа тарафында къалып яшагъан олсакъ!
Ханаанлылар ве топракънынъ эписи адамлары буны эшитип, бизни сарып алырлар ве адымызны ер юзюнден силип ташларлар. Сонъ Сенинъ улу Адынънен не олур?
Аскерлер ордугъа къайтып, Исраиль акъсакъаллары: – РАББИ бугунь бизни фелестинлилерге не ичюн енъдирди? Шилодан озюмизге РАББИнинъ Васиет Сандыгъыны алайыкъ да, о бизнен олсун ве душманларымызнынъ къолундан къуртарсын, – дедилер.