26 Акъаннынъ устюне атып буюк таш обасыны обаладылар. Оба бу куньге къадар сакъланып къалды. Бундан сонъ РАББИнинъ гъазабы ятышты. О ер бу куньге къадар Акъор вадийи деп адлана.
Авишаломны алып, дагъдаки терен чукъургъа аттылар, устюни бир оба ташнен къапаттылар. Бутюн исраиллилер исе эр кес озь чадырына къачты.
Шаулнынъ ве онынъ огълу Ёнатаннынъ кемиклерини Биньямин топрагъында, Цела шеэринде, Шаулнынъ бабасы Кишнинъ къабринде дефн эттилер. Падишанынъ эписи эмирлерини беджердилер, ве бундан сонъра Алла топракълары ичюн эткен дуваларыны къабул этти.
Шунынъ ичюн мен, РАББИ бизге къаршы олгъан атешли ачувыны ятыштырсын деп, Исраильнинъ Алласы РАББИнен мукъавеле япмагъа истейим.
Башлыкъларымыз бутюн джемаат адындан арекет этсинлер, ве шеэрлеримиздеки ябанджы апай алгъанларнынъ эр бири бельгиленген вакъытта кельсин. Оларнен берабер эр бир шеэрнинъ башлыкълары ве къадылары кельсинлер. Алламызнынъ алевли гъазабы бизден кетмегендже, бойле япылсын.
Къулунънынъ джаныны къувандыр, чюнки Санъа, я Рабби, джаным ынтыла.
Ачувлансанъ, мысырлылар: «О оларны ёкъ этмек ичюн, дагъларда ольдюрип, ер юзюнден силип ташламакъ ичюн алып чыкъты», – дейджеклер. Исраиллилерге ачувланма ве халкъынънынъ башына беля тюшюрме.
– Ерусалимнен йымшакъ лаф этинъиз, онъа хабер этинъиз: дженк вакъты битти, къабааты ичюн одеме этильди, бутюн ишлеген гуналары ичюн РАББИнинъ къолундан эки къат корьди.
Мени къыдыргъан халкъым Шарон еринде къой-эчкилерини отлатаджакъ, туварлары Акъор вадийинде раатланаджакъ.
мени сагъ алымда чукъургъа ташладылар, устюме таш аттылар;
Анда онъа юзюмликлерни береджегим, Акъор вадийини онынъ ичюн умют къапусы япаджагъым. Анда о, яшлыгъында киби, Мысырдан чыкъкъан куньлерде киби, тюркюлер йырлайджакъ.
Агъзынъдан Баал путларынынъ адларыны узакълаштыраджагъым, ве адлары бир даа анъылмайджакъ.
Урбаларынъызны йыртмагъа керекмей, юреклеринъиз исе сызласынлар. Алланъыз РАББИге къайтынъыз, О, мераметли ве шефкъатлыдыр, чокъ сабырлы ве ишанчлыдыр. О, джезасыны ёлламай.
О заман РАББИ Озь топрагъыны къорчалайджакъ, Озь халкъыны аджыйджакъ.
Сонъ Юнусны алып, денъизге ташладылар. Шу ань денъиз фуртунасы тынчланды.
Сонъра Мелек мени чагъырды ве бойле деди: – Бакъ, шималь мемлекетке кеткенлер Меним рухумны шималь мемлекетте тынчландырдылар.
Исраиллининъ артындан чадыргъа кирди ве мызрагъыны экисине бирден саплады. Мызракъ эм исраиллини, эм де къызнынъ къарыныны тешип чыкъты. Сонъ Исраиль огъулларынынъ ёкъ этилюви токътады.
Айырылып, бутюнлей ёкъ этиледжек шейлерден ич бирини алма. Сонъ РАББИнинъ гъазабы тынчланыр, ве О, санъа мерамет косьтерип, сени аджыр ве баба-деделеринъе ант эткени киби, сени чокълаштырыр.
Шунынъ ичюн Алланъ олгъан РАББИнинъ сесини динъле, Онынъ мен санъа бугунь буюргъан эмирлерини тут, Алланъ олгъан РАББИнинъ огюнде догърулыкъ япып яша.
Кунь баткъанда исе, Ехошуа оларны тереклерден тюшюрмеге ве олар сакълангъан къобагъа атып, къобанынъ агъзыны балабан ташларнен къапатмагъа буюрды. О ташлар аля бу кунь андадыр.
Ондан сонъ Ехошуа ве эписи исраиллилер Зерах огълу Акъанны, кумюш, урба, бир кесек алтынны, огъулларыны, къызларыны, огюзлерини, эшеклерини, къой-эчкилерини, чадырыны ве онда бутюн олгъан шейлерини алып, Акъор вадийине кетирдилер.
Ай падишасыны терекке астылар, ве о, анда акъшамгъадже къалды. Кунь баткъан сонъ исе, Ехошуанынъ эмиринен олюни теректен тюшюрип, шеэр къапулары янына аттылар, ве устюне бир оба таш обаладылар. О, бу куньге къадар сакъланып къалды.