20 Акъан Ехошуагъа бойле джевап къайтарды: – Догъру, мен Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИнинъ огюнде гуна къазандым. Мен бойле яптым:
Олар бири-бирине: – Керчектен де, къардашымызгъа къаршы гуна къазангъандырмыз. О, бизге ялваргъанда, биз онынъ джан азабыны корьдик, амма оны динълемедик. Онынъ ичюн башымызгъа бу беля тюшти, – дедилер.
Сонъ адамларнынъ огюнде бойле айтаджакъ: «Гуна къазандым, догъру лаф ерине ялан айттым, амма манъа джеза берильмеди.
Гуна къазангъан олсам биле, Санъа не зарар кетирир эдим, эй, адамларнынъ къаравулы? Нечюн мени токътамаздан урасынъ? Нечюн санъа бир юк олдым?
Фыравун ашыкъып, Мусанен Харунны озюне чагъыртты ве оларгъа: – РАББИнинъ, сизинъ Алланъызнынъ огюнде ве сизинъ огюнъизде гуна къазандым.
Фыравун, адамларны ёллап, Мусанен Харунны чагъыртты ве оларгъа: – Бу сефер мен гуна къазандым. РАББИ адалетлидир, меннен халкъым исе къабаатлымыз.
Сонъ Белам РАББИнинъ мелегине: – Гуна ишледим мен. Мени токътатмакъ ичюн ёлда тургъанынъны бильмедим. Эгер Сен буны бегенмесенъ, эвиме къайтайым, – деди.
Бу ягъны буюк парагъа сатып, акъчасыны фукъарелерге бермеге мумкюн эди! – дедилер.
– Мен гуна яптым, къабаатсыз адамны саттым, – деди. Олар исе: – Бундан бизлерге не? О сенинъ ишинъ! – дедилер.
– Огълум! – деди Ехошуа Акъангъа. – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИни шуретле, Онъа шукюр эт! Бир шей гизлемейип, япкъанынъны манъа айт.
гъаниметнинъ арасында Шинар мемлекетининъ аджайип урбасыны, эки кило кумюш ве ярым кило агъырлыгъында бир кесек алтынны корьдим, оларны бегенип алдым. Бу шейлерни чадырымнынъ ортасында топракъта сакъладым. Кумюшни чукъурнынъ тюбюне къойдым.
Шаул Смаилге: – Мен гуна яптым. РАББИнинъ эмирини беджермедим, сенинъ сёзюнъни де тутмадым. Лякин мен халкътан къоркътым, оны динъледим.
Шаул: – Мен гуна яптым, амма сен бугунь халкъымнынъ акъсакъаллары огюнде ве Исраиль огюнде манъа урьмет косьтер, меннен берабер къайт, мен де сенинъ Алланъа, РАББИге ибадет этейим, – деди.