19 – Огълум! – деди Ехошуа Акъангъа. – Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИни шуретле, Онъа шукюр эт! Бир шей гизлемейип, япкъанынъны манъа айт.
– Эвинъде нелер корьдилер? – деп сорады Ешая. Хизкия: – Эвимде олгъан эписи шейлерни корьдилер. Хазинемде оларгъа косьтермеген бир шей къалмады, – деди.
Хизкия падиша РАББИге хызметлерини яхшы анълагъан левийлилерге яхшы сёзлер айтты. Еди кунь девамында байрам ашларыны ашадылар, аманлыкъ къурбанларыны чалдылар ве бабаларынынъ Алласы РАББИни макътадылар.
О, акъикъат ве адалетни севе; дюнья РАББИнинъ севгисине толды.
Эй, кучьлю адам, не ичюн яман ишлеринънен макътанасынъ? Алланынъ буюк севгиси меннен эр вакъыт булуныр!
Гуналарыны гизлеген адам хайырыны корьмез, тёвбе этип оларны ташлагъангъа исе мерамет этерлер.
Адамларны темиз алтындан аз этеджегим, акъайларны Офир алтынындан паалы япаджагъым.
РАББИни, сизинъ Алланъызны шуретленъиз! Бир кунь О, къаранлыкъ ёллайджакъ, къараргъан дагъларда аякъларынъыз сюрюнип башлайджакъ. Сиз ярыкъ беклейджексиз, Рабби исе оны олюм кольгесине, къою къаранлыкъкъа чевиреджек.
РАББИ-Тааляма дува окъугъанда, пешман этип бойле дедим: – Я Раббим, юдже ве къоркъунчлы Алла! Сени севген ве эмирлеринъни туткъан адамлар ичюн Сен васиетинъни беджересинъ ве оларгъа ишанчлысынъ!
Алланы шерефлемек ичюн бу ябанджы адамдан башкъа ич кимсе къайтып кельмедими? – деди.
Бундан сонъ, эвельден кёр олгъан адамны экинджи кере чагъыртып: – Алланынъ огюнде догърусыны айт! Биз о адамнынъ гуналы олгъаныны билемиз, – дедилер.
Юрекнен иман этип, адам инсафлы деп сайыла, агъызнен Исагъа Рабби деп, къуртулыш ала.
О, озюне къаршы тургъанларгъа йымшакълыкънен огют-насиат бермек керек. Бельки, Алла бойле адамларгъа тёвбе этмеге ёл ачар, ве олар акъикъатны билир,
Къарт акъайлар айдын фикирли, урьметли, акъыллы, иманда, севгиде ве сабырда сагълам адамлар олсунлар.
Ачувлангъан адам Алла истеген инсафлы ишлерни япмаз да.
Акъан Ехошуагъа бойле джевап къайтарды: – Догъру, мен Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИнинъ огюнде гуна къазандым. Мен бойле яптым:
Къоркъунчлы сыджакъ адамларны якъып башлады, ве олар бу беляларны ёллагъан Алланынъ Адыны яманлап башлады. Тёвбе этмейип, олар Алланы шуретлемеди.
Шаул Ёнатангъа: – Айт, не яптынъ? – деди. Ёнатан эр шейни айтып берди: – Мына, элимдеки таякънен бираз бал ашадым. Энди ольмек кереким, – деди.
– Бойлеликнен, шишиклеринъизнинъ эйкеллерини ве топракъларынъызны бошаткъан сычанларнынъ эйкеллерини япынъыз да, Исраиль Алласына шукюрлер этинъиз. Бельки О, сизге, аллаларынъызгъа ве топрагъынъызгъа тюшкен гъазабыны азлаштырыр.