11 Исраиль гуна къазанды, Мен оларгъа берген васиетимни боздылар. Олар ёкъ этиледжек шейлерден алдылар, хырсызладылар, ялан айттылар ве озь шейлери арасында къойдылар.
Исраиллилер РАББИ-Таалянынъ сёзлерини динълемеген ве Онынъ васиетини бозгъан, РАББИнинъ къулу Мусанынъ эмирлерине бойсунмайып, оларны беджермеген эдилер.
Байырнынъ янына кельгенде, Гехазий эписини оларнынъ къолундан алды да, эвинде сакълады. Хызметчилерни артына къайтарды, ве олар кеттилер.
Ер юзюнде яшагъан адамлар оны арамлады, Къанунны таптадылар, низамнамени денъиштирдилер, эбедий Васиетни боздылар.
Деделеринъизни къолларындан тутып, Мысыр топрагъындан чыкъаргъанда, оларгъа бир васиет бердим. Мен оларнынъ Сабысы олсам да, олар о васиетни боздылар, – дей РАББИ.
Олар исе Адемге ошап, васиетимни бозды, анда Менден вазгечти.
– Бир адам бильмейип, РАББИнинъ азизликлерине къаршы гуна япып, имансыз арекет этсе, къабааты ичюн РАББИге къой сюрюсинден къусурсыз къочкъарны кетирсин. Онынъ кумюш фияты мукъаддес шекель чекисине коре, сен бильдирген акъкъынъа тенъ кельсин. Бу – къабаат ичюн къурбандыр.
Амма шу халкъларнынъ эписи онынъ устюнден шакъа этеджек, оны мыскъыллайджакъ: – Башкъасынынъ барлыгъыны тартып аласынъ, борджкъа алып зенгинлешесинъ. Амма чокъкъамы? Алынъ фена!
– Мен бу къаргъышны ёллайджагъым, – дей Ордуларнынъ РАББИси. – Ве къаргъыш хырсызнынъ эвине ве Меним Адымнен ант этип ялан айткъан адамнынъ эвине киреджек. Къаргъыш о эвде къаладжакъ ве эм агъач омургъаларыны ве о япылгъан ташларны къырып ташлайджакъ.
– Императорнынъ, – деди олар. – Ойле олса, императорнынъ акъкъыны императоргъа, Алланынъ акъкъыны Аллагъа беринъиз, – деди Иса.
Пётр: – Сиз не ичюн Алланынъ Рухуны сынап бакъмагъа анълаштынъыз? Мына, шимди къапу янында акъайынъны дефн эткенлернинъ адымлары эшитилелер. Энди сени де тышарыгъа алып чыкъаджакълар, – деди.
Эгер Алланъ олгъан РАББИ санъа береджек ерлеринъде акъай я да апай Онынъ козю огюнде яманлыкъ япса ве бойле этип, Алланъ олгъан РАББИнинъ васиетини бозса,
Ич бир яратылгъан шей Алланынъ козьлеринден сакъланмаз, Онынъ козю огюнде эр шей ачыкъ ве чыплакътыр. Ве биз Онъа джевап береджекмиз.
Эгер сиз Алланъыз олгъан РАББИнинъ сизге берген васиетини бозсанъыз ве барып, башкъа аллаларгъа хызмет этип табынсанъыз, сизге къаршы РАББИнинъ гъазабы къозгъар, ве къыскъа вакъыт ичинде О, сизге берген яхшы топракътан гъайып олурсынъыз.
Исраиль огъуллары ёкъ этиледжек шейлерден алып, оларгъа берильген эмирни боздылар. Ехуданынъ къабилесинден олгъан Зерах огълу Завдийнинъ торуны Къармий огълу Акъан бир къач ёкъ этиледжек шейлерни алды. Сонъ Исраиль огъулларына къаршы РАББИнинъ гъазабы котерильди.
– Тур, – деди РАББИ Ехошуагъа. – Не ичюн сен йыкъылып, бетинъни ерге тийгиздинъ?
Энди РАББИ Исраильге зияде гъазапланды ве: – Бу халкъ, оларнынъ бабаларына берген васиетимден вазгечип, Меним сёзлеримни динълемегени ичюн,
О заман Шаул: – Халкънынъ бутюн ёлбашчылары мында кельсин ве гуна кимнинъ устюнде олгъаныны сорап бильсин.