24 Шунынъ ичюн ер юзюндеки бутюн халкълар бильсинлер: РАББИнинъ къолу кучьлюдир. Сизлер исе омрюнъиз боюнджа Алланъыз олгъан РАББИден къоркъунъыз».
Сонъ олар баба-деделеримизге берген топракъта яшагъан эписи куньлерде Сенден къоркъсунлар!
Дюньянынъ эписи халкълары Алла – РАББИ олгъаныны ве Ондан башкъасы олмагъаныны бильсинлер!
Шимди исе, РАББИм, бизим Алламыз, бизни оларнынъ къолундан къуртар. Бутюн ернинъ падишалыкълары бильсин ки, Сен РАББИсинъ, бирден-бир Алласынъ, – деди.
Сонъ о ве онен берабер олгъанларнынъ эписи Алланынъ адамына къайтып кельдилер. Келип, онынъ огюнде турып: – Шимди мен билем ки, Исраильден башкъа бир ерде Алла ёкъ экен! Энди менден, сенинъ къулунъдан, бир бахшыш къабул эт, – деди.
Зенгинлик ве шурет Сенден келир, Сен эр шейге Укюмдарсынъ! Кучь ве къудрет Сенинъ элинъдедир, Сен эр кимни юксельтмек ве къудретли этмек мумкюнсинъ!
О заман Мен къабул этерим ки, сен озь къолунънен озюнъни къуртарып оласынъ.
РАББИге шукюр этсинлер буюк севгиси ичюн, инсан огъулларына косьтерген аджайип ишлери ичюн!
Къайт бизге, я РАББИ, не къадар мумкюн? Къулларынъны аджы!
Сенинъ гъазабынъдан биз ёкъ олаятамыз, Сенинъ ачувынъдан биз шашмалаймыз.
Исраиллилер РАББИнинъ къудрети мысырлыларнен не япкъаныны корьдилер. Халкъ, РАББИден къоркъып, Онъа ве Онынъ къулу олгъан Мусагъа инанды. О заман Муса ве Исраиль огъуллары РАББИге бу тюркюни йырладылар:
Олар къоркъу ве дешет тюбюнде къалсынлар! РАББИ! Сенинъ халкъынъ кечкендже, Озюнъе айырып алгъан халкъынъ кечкендже, олар къолунънынъ къудретинден таш дайын тильсиз олурлар.
– Къоркъманъыз, – деди Муса халкъкъа. – Алла сизлерге ниетлеринъизни бильмек ичюн, пейда олды. Оны даима урьмет этип къоркъкъанынъызны, Оны акъылынъызда тутып, гуна къазанмагъанынъызны истей.
Лякин санъа къудретим корюнсин ве бутюн ер юзюнде Меним Адым намлы олсун деп, Мен сени сакълап къалдырдым.
Бутюн халкъларнынъ козю огюнде РАББИ Озь кучюни косьтерди. Дюньянынъ эписи кенарлары Алламызнынъ къуртарувыны кореджек.
Мен оларгъа эбедий васиет береджегим, оларгъа бир даа аркъамны чевирмейджегим, эр вакъыт эйилик япаджагъым, Менден ич айырылмасынлар деп, юреклерине къоркъу сачарым.
О заман ер юзюндеки халкъларнынъ эписи, сен РАББИнинъ шахсий мулькю олгъанынъны корип, сенден къоркъарлар.
Сонъ Алланъ олгъан РАББИден къоркъып, мен сизге буюргъан бутюн эмирлерни ве къарарларны сакъларсынъ ве оларны огъулларынънен ве торунларынънен берабер тутарсынъ. О заман яшайышынъ узун олур.
Бугунь РАББИ сени меним къолума береджек. Мен сени урып ольдюририм, башынъны кесерим, фелестинлилер ордусынынъ джесетлерини исе къушларгъа ве кийик айванларгъа берерим.