Къолунъдан эписи кельгенлеринъни бутюн кучь-къуветинъе коре яп, чюнки сен кетеджек олюлернинъ дюньясында не иш, не макъсат, не бильги, не де икмет бар.
Саат бешлерде де, акъшам устю даа бир кере мейдангъа чыкъып, анда ишсиз тургъан адамларны корьди де: «Не ичюн сизлер бу ерде кунь бою ишсиз турасыз?» – деп сорады.
Сиз кечип-кетеджек аш ичюн дегиль, эбедий омюрге етеджек аш ичюн чалышынъыз. Оны сизге тек Инсан Огълу берип олур. Алла Баба Озь разылыкъ муурини Онъа басты.
Эпинъиз къабилелеринъизден учер адам беринъиз. Мен оларны ёлларым да, олар барып топракъ бою кечерлер ве оны пайларгъа не дайын больмек кереги акъкъында айтып берип, манъа къайтып келирлер.
Олар: – Айдынъыз, барып, шу халкънен дженклешейик! Оларнынъ топрагъыны корьдик. О, пек гузельдир! Не беклеп отурасынъыз? Чокъ созманъыз, сеферге чыкъайыкъ да, шу топракъларны запт этейик!