19 – Манъа бир бахшыш бер, – деди къызы. – Сен манъа Негевде топракъ бердинъ, энди сув чокъракъларыны да бер. Ве Къалев онъа юкъары ве ашагъы сув чокъракъларыны да берди.
Сонъра Ибрам тургъан еринден кочип, дженюп тарафындаки Негев деген ерге ёлуны девам эттирди.
Мен санъа кетирген багъышлавымны ал. Алла мени багъышлады, ве меним эр шейим бар. Якъуп Исавгъа пек ялварды, ве Исав бахшышларны алмагъа разы олды.
Шунынъ ичюн мен агъа-къардашларгъа, олар сизлерге эвельден барсынлар деп, риджа этмек къарарына кельдим. О вакъыт сизинъ сёз берген бахшышларынъыз эвельден азыр олур, ве бахшышынъыз зорнен берильген бахшыш дегиль, керчектен де бахшыш олур.
Ехуда къабилесине буны айтты: – Я РАББИ, Ехуданынъ сесини эшит, оны халкъына кетир. Озюни Озь къолларынен къорчалай; онъа душманларына къаршы ярдымджы ол.
Бир кунь Акъсаны бабасындан тарла сорамакъны огреттилер. О, онъа кельгенде, эшектен тюшти. Къалев ондан: – Не истейсинъ? – деп сорады.
Ехуда къабилесининъ топракъ пайы, сойларына коре, будыр:
Мына, эфендим, санъа хызмет эткен адамларгъа мен кетирген бу бахшышларны ал.