11 Сен оларнынъ огюнде денъизни ярдынъ, ве олар денъизнинъ ортасындан къуру ерден кечип кеттилер. Оларны къувалагъанларны исе Сен, кучьлю сувларгъа таш батыргъанынъ киби, теренликке батырдынъ.
Эй, Алла, халкълар Сени макътасын, халкълар Сени макътасынлар! Сэла
Сенинъ халкъынъ ве отлагъынънынъ къойлары олып исе, бизлер Сени эбедиен шуретлейджекмиз, несильден несильге Сени макътайджакъмыз!
Сизинъ еринъизге РАББИ дженк этеджек, сиз исе тынч олунъыз, – деди.
Оларнынъ арабаларындан копчеклерни алды да, арабалары зорнен кете башладылар. Мысырлылар: – Исраиллилерден къачайыкъ. Оларнынъ ерине бизге къаршы РАББИ дженк эте, – дедилер.
Исраиль огъуллары исе денъиз ортасындаки топракътан кечтилер. Сувлар оларнынъ онъ ве сол тарафларында дивар олып турдылар.
Сен Мысыр топрагъында аляметлерни косьтердинъ, аджайип ишлерни яптынъ, бу куньге къадар эм Исраильде, эм халкълар арасында шуны япасынъ. Сен Озюнъе буюк Нам къазандынъ.
Дин къардашлар, сизлер бу шейден хаберсиз къалгъанынъызны истемейим: бабаларымызнынъ эписи булут астында юре эдилер, ве эписи Къызыл денъизден кечтилер.
Исраиллилер Къызыл денъизден, къуру топракътан киби, иман ярдымынен кечтилер. Мысырлылар исе кечмеге арекет этип, богъулып ольдилер.
Сонъ кучьлю бир мелек дегирмен ташына ошагъан буюк ташны котерип, денъизге атты ве бойле деди: – Буюк шеэр Вавилон бойле кучьнен атыладжакъ! Энди о асла олмайджакъ.