30 – Мемлекетнинъ башкъа халкъларына къызларымызны бермемеге ве оларнынъ къызларыны огъулларымызгъа алмамагъа сёз беремиз.
Ёшия Мусанынъ къанунына бойсунып, РАББИге бутюн джан-гонълюнен ве бар кучюнен берильди. О киби япкъан падиша ондан эвель ёкъ эди. Ондан сонъ да онынъ киби падиша олмады.
Сонъра падиша колонна янына турып, РАББИнинъ ёлларындан юрмеге, Онынъ эмирлерини, шаатлыкъларыны ве къанунларыны джан-гонъюльден беджермеге, бу китапта язылгъан васиетнинъ сёзлерини тутмагъа РАББИнинъ огюнде ант этти. Бутюн халкъ да ант этти.
Сонъ падиша озь еринде турды ве РАББИнинъ огюнде РАББИнинъ артында юрмеге, Онынъ эмирлерини, шаатлыкъларыны, низамнамелерини бутюн юрекнен ве бутюн джаннен тутмагъа ве бу китаптаки васиетнинъ бутюн сёзлерини беджермеге ант этти.
Озь муурьлерини баскъанлар: Хакальянынъ огълу Нехемья аким ве Цидкия,
Шу куньлерде ехудалылар кене ашдодлы, аммонлы ве моавлы къызларгъа эвленгенлерини корьдим.
Мен оларны серт тенбиеледим ве къаргъадым, оларнынъ базы акъайларыны котекледим, башында сачларыны юлкътым ве озь къызларыны оларнынъ огъулларына бермемек ве оларнынъ къызларыны озь огъулларына ве озьлерине алмамагъа Алланынъ Адынен ант этмеге меджбур эттирдим.
Бойлеликнен, мен оларны эр бир ят шейден темизледим, руханийлернинъ ве левийлилернинъ вазифелерини гъайрыдан тикледим, эр бир адамгъа онынъ хызметини бердим.
О вакъыт олар: – Къайтарып берермиз ве башкъа сорамамыз. Сен айткъанынъ киби япармыз, – дедилер. Мен руханийлерни чагъыртып, оларны руханийлернинъ огюнде ант эттирдим.
огъланларынъызны оларнынъ къызларына эвлендирирсиз, къызлары аллаларнынъ оглерине ороспуланып, огъулларынъа да аллаларнынъ оглерине ороспулыкъ яптырырлар.
уфакъ балаларынъыз, апайларынъыз, ордунъызда ят халкълардан олгъанлар: одун парлагъанлар ве сув ташыгъанлар.
Эвленип, оларнынъ сой-соплары олманъыз. Къызларынъызны огъулларына акъайгъа берменъиз, огъулларынъызгъа къызларыны алманъыз.