16 Алыш-веришчилеринъ кок йылдызларындан чокъ олды, амма олар, сарынчкъа киби, мемлекетинъни талайджакъ ве учып кетеджеклер.
РАББИ Ибрамны чадырдан чыкъарды ве онъа: – Кокке бакъып, йылдызларны сай: сайып оладжакъсынъмы? – деди. – Эвлятларынъ да бойле оладжакътыр!
санъа мытлакъа бол эйиликни берерим, эвлятларынъны кок йылдызлары дайын, денъиз ялысындаки къум дайын, мытлакъа чокъ сайылы этерим. Сенинъ эвлятларынъ душманларыны енъеджеклер ве бойсундыраджакълар.
Оларнынъ огъулларыны коктеки йылдызлар киби чокъ эттинъ, оларнынъ баба-деделерине бермеге ант эткен топракъкъа оларны кирсеттинъ.
РАББИ оларгъа эмир эткен эди, олар исе къырмадылар ят халкъларны,
Бу шеэрде падишаларны падишалыкъкъа отурта эдилер, мында алыш-веришчилер башлыкъ эткенлер, базиргянларны дюньяджа урьмет эте эдилер. Тир шеэрининъ башына бу къарарны ким чыкъаргъан?
Кок ордусы сайылмаз, денъиз къуму данелери эсапланмаз. Къулум Давутнынъ эвлятларыны да, эм де Манъа хызмет эткен левийлилерни де ойле чокъ сайылы этеджегим.
Тыртырлардан къалгъаныны сарынчкъалар ашады, сарынчкъалардан къалгъаныны чегерткилер ашады, чегерткилерден къалгъаныны къонъузлар ашап битирди.