11 Къайда энди арслан къобасы? Арслан балалары авгъа чыкъкъан ер къайда? Арсланлар къорантасы ич кимседен къоркъмайып юрген ерлери къайда?
Ехуда огълум, сен яш арслансынъ, гъаниметинънинъ устюнден котерилесинъ. О, арслан дайын, ер устюнде пысып отурды – оны раатсыз этмеге кимнинъ джесарети етер?
Эр кес такъаттан кесиледжек, эр адам рухтан тюшеджек.
РАББИ манъа бойле деди: – Окюрген арслан, авнынъ устюнде багъыргъан яш арслан, чобанларнынъ чокълугъы онъа къычырса да, оларнынъ къычырувындан къалтырамаз, шаматасындан къоркъмаз. Ойле де Ордуларнынъ РАББИси, Сион дагъына, юксек байыргъа тюшип, дженк этеджек.
Олар, арсланлар киби, багъыралар, яш арсланлар киби, къычыралар. Багъырып, гъаниметни тутар да, алып кетер, ич кимсе къуртулып оламаз.
Яш арсланлар онъа къаршы ырылдады, сес чыкъарды ве топрагъыны харап этти; шеэрлери якъылды, адамсыз къалды.
Арслан ормандан еринден чыкъа, халкъларны харап этмеге келе, мемлекетинъизни бош ве бакъымсыз этмек ичюн, озь еринден чыкъа. Шеэрлеринъ йыкъыладжакъ, адамсыз къаладжакъ.
Исраиль – дагъылгъан къойлар кибидир, оларны арсланлар къувалады. Эвель Ашшурнынъ падишасы оны ашай эди, бу сонъкиси исе, Вавилон падишасы Невукъаднеццар онынъ кемиклерини къырды.
Иорданнынъ чалылыгъындан ешиль отлакъларгъа арслан чыкъкъаны киби, Мен де апансыздан оларгъа атылып, къасдийлилерни къувалайджагъым, ёлбашчыларыны джезаларым. Манъа ошагъан ким бар? Менден ким сорап олур? Манъа къаршы тураджакъ ёлбашчы бармы?
– Инсан огълу! Мысыр падишасы фыравун акъкъында агъла ве онъа бойле айт: – Сен халкъларнынъ арасында озюнъни арслан деп сайдынъ. Озюнъ исе денъиз джанаварына ошайсынъ. Сен озенлеринъде бир тарафтан экинджи тарафкъа атыласынъ, аякъларынънен сувларны булатасынъ, озенлерини буландырып таптайсынъ.
Оларнынъ огюнде халкълар къоркъудан дёрт буклене, эр кеснинъ бети агъара.
Олар Ашшур топрагъыны, Нимроднынъ ачыкъ ерлерини къылычнен чобанлыкъ япаджакъ. Ашшурнынъ аскерлери бизим топрагъымызгъа басып кельгенде, сынъырларымызны бозгъанда, О, бизни Ашшурдан къуртараджакъ.
Арслан, озь балаларыны тойдурмакъ ичюн, чокъ парчалады, хырсызлады, ыргъачылары ичюн чокъ богъды, озь къобасыны авгъа толдурды, яшагъан ерлерини парчалангъан этке толдурды.
Къан тёккен шеэрге беля! О, ялангъа ве ягъмагъа толу, мында ягъмаджылыкъ токътамай.
Онынъ башлыкълары – окюрген арсланлар, онынъ къадылары – акъшам авгъа чыкъкъан къашкъырлар киби, сабагъадже ич бир шей къалдырмай.
Иште, бу халкъ, бир ыргъачы арслан киби, тура, арслан киби, котериле. Гъаниметни ашап битирмегендже, ольдюрильгенлерининъ къаныны ичмегендже ятмаз.