9 Сизлер РАББИге къаршы нелер тюшюнесинъиз? О, эпинъизни бутюнлей ёкъ этеджек, ве беля бир даа текрарланмаз.
Амаса, Ёавнынъ къолундаки къылычтан сакъынмады, ве Ёав къылычыны онынъ къурсагъына саплады. Амасанынъ бутюн ичеклери тышкъа чыкъып, ерге тюшти. О шу ань ольди. Экинджи кере урмагъа кереги де олмады. Ёав ве къардашы Авишай исе Бикрий огълу Шеванынъ пешинден къуваладылар.
Догъулгъанымдан берли мен Санъа берильдим, мен анамнынъ къурсагъындан чыкъкъанымдан берли Сен меним Алламсынъ.
РАББИден къоркъунъыз, эй, Онынъ азизлери! Ондан къоркъкъан адам ич мухтадж олмаз.
Адамларнынъ икмети, анълайышы, насиаты – РАББИнинъ огюнде бош шей.
Энди мыскъылджы олманъыз, ёкъса зынджырларынъыз даа зияде агъыр оладжакъ. Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсындан эшиттим ки, бутюн ер юзю къырыладжакъ ве гъайып оладжакъ.
Сонъ айт: «Вавилон да бойле батып кетеджек, ве Мен онынъ башына тюшюрген белядан ич бир вакъыт котерип олмайджакъ, асыл такъаттан кесиледжек». Йирмеянынъ сёзлери мында бите.
Эр бир джан биледжек ки, Мен, РАББИ, къылычымны чыкъардым. Къылычым энди къынына къайтмайджакъ.
РАББИ-ТААЛЯ шойле дей: – Беля! Беля артындан беля келе!
Мен оларгъа акъыл огреттим, къолларына кучь бердим, олар исе Манъа къаршы яманлыкъ тюшюнди.
Ниневе шеэри! Сенден чыкъкъан адам РАББИге къаршы яманлыкъ тюшюнир, ярамай огютлер берер.
Алланынъ бильгисине къаршы баш котерген эр бир къопайлыкъны ёкъ этемиз, эр бир ниетни эсирге аламыз ве Месихке бойсундырамыз.
Авишай Давуткъа: – Алла шимди душманынъны къолунъа теслим этти. Бер, мен оны бир урып, мызракънен ерге мыхлайым, экинджи кере урмакънынъ кереги олмаз, – деди.
О куню Мен Элийнинъ аилеси акъкъында айткъан бутюн шейлерни башындан сонъуна къадар япарым.