12 РАББИ шойле дей: – Олар кучьлю ве чокъ сайылы олса да, олар ёкъ этилип кетеджеклер. Мен сени азапларгъа огъраткъан олсам да, энди огъратмам.
Шу геджеси Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба турып, бутюн аскерлер олип-серилип яткъанларыны корьди.
Бир кунь, о, озюнинъ алласы Нисрок путханесинде табынгъанда, огъуллары Адраммелек ве Сарецер оны къылычнен ольдюрдилер, озьлери исе Арарат мемлекетине къачып кеттилер. Санхеривнинъ ерине огълу Эсар-Хаддон падиша олды.
Мен тамам бу геджеси Мысыр топрагъындан кечерим ве адамдан башлап айванларгъа баргъандже, Мысыр топрагъында олгъан эр бир биринджи догъгъан баланы ольдюририм ве эписи Мысыр аллаларыны джезаларым. Мен – РАББИм.
Шунынъ ичюн Рабби, Ордуларнынъ РАББИси, Ашшурнынъ кучьлю аскерлерини такъаттан тюшюрген хасталыкъкъа огъратаджакъ, онынъ шурети, атештен киби, янып битеджек.
Акъшам дешет келеджек, саба ачылгъандже олар гъайып олып кетеджеклер. Бизни чайпагъанларнынъ такъдири, бизни талагъанларнынъ къысмети ойледир.
Эй, Сионда ве Ерусалимде яшагъан халкъ! Сен чокъ агъламайджакъсынъ: ярдымгъа чагъырувларынъызны эшитип, РАББИ санъа мытлакъа мерамет эйлейджек. Сизни эшиткенде, джевап береджек.
– Ашшурлылар адамнынъ олмагъан къылычындан йыкъыладжакъ, адамнынъ олмагъан къылычы оларны ольдюреджек. Олар къылычтан къачаджакъ, яш огъланлары къул оладжакъ.
Алланынъ Мелеги келип, Ашшур ордусынынъ 185 000 аскерини къырды. Адамлар саба тургъанда, бутюн аскерлер олип-серилип ята эди.
РАББИ-Таалянъ, Озь халкъыны къорчалагъан Алланъ бойле дей: – Бакъ! Къолунъдан сархошлаткъан къадени, гъазабым къайнагъан савутны алдым. Бир даа ондан ичмейджексинъ.
О куню Фират дерьясынынъ обир тарафындан кирагъа алынгъан устраны – Ашшур падишасыны – ишлетип, Рабби башларынъызны, аякъларынъызны, атта сакъалларынъызны тыраш этеджек.
Ехуда бою акъып, оны сувгъа толдураджакъ, юксек котерилип, тап богъазына къадар етеджек. Топрагъынъны бойдан-бой къаплап аладжакъ о, эй, Иммануэл!
Шималь падишасынынъ огъуллары дженкке азырланып, чокъ сайылы бир орду топлайджакълар. Орду, дерья киби, ташып кечеджек ве дженюп падишасынен дженк этип, онынъ къалесине къадар барып чыкъаджакъ.
РАББИ халкъына джевап береджек: – Мына, Мен сизге ашлыкъ, янъы шарап, зейтюн ягъыны береджегим, ве сиз оларгъа тояджакъсынъыз. Бир даа сизни ашаламагъа халкъларгъа ёл бермейджегим.
Мына, къуванчлы хаберни бильдиреяткъан, тынчлыкъ-аманлыкъны илян эткен адам дагълардан кечер. Эй, Ехуда! Байрамларынъны яп ве адакъларынъны беджер; ярамай адам сенинъ топрагъынъдан бир даа кечмейджек, о, бутюнлей ёкъ этиледжек.
Олар энди ач къалмайджакъ ве сувсамайджакълар. Оларны не кунеш, не сыджакъ якъаджакъ.