12 Шеэр байлары залымлыкъкъа толу, анда яшагъанлар ялан айталар, озь тиллеринен алдаталар.
Ер ве кокни яраткъан РАББИден манъа ярдым келир!
Башлыкъларынъ къанунны бозалар хырсызларнен достлашалар. Оларнынъ эписи бахшышларны севе ве къапарларны къыдыра. Етимни къорчаламайлар, тул къадыннынъ давасы оларгъа барып етмей.
Ерусалим сюрюнди, Ехуда йыкъылды. Айткъанларынен япкъанлары РАББИге къаршыдыр, Онынъ шуретли козьлерине къаршы акъаретнен чыкъалар!
Ордулар РАББИсининъ юзюм багъы – Исраиль эвидир; Ехуда акъайлары – О, сачкъан севимли юзюм пытакъларыдыр. РАББИ адалет бекледи – къан тёкюльгенини корьди, акъикъат бекледи – ярдымгъа чагъырувларны эшитти.
Тиллери – ольдюриджи бир окъ, агъызлары хиянетликке толудыр. Къомшуларынен достане лаф этсе де, юреклеринде онъа къапкъан къоялар.
Мен Исраильге шифа берген вакътында, Эфраимнинъ къабааты ве Самариенинъ ярамазлыгъы ачыла. Олар алдата, хырсызлар эвлерге кире, сокъакъ бою айдутлар сыдыра.
Менден узакълашкъанлары ичюн, башларына беля! Менден вазгечкенлери ичюн, олар ёкъ этиледжек! Мен оларны къуртардым, олар исе Меним акъкъымда ялан айтты.
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, ехудалыларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар РАББИнинъ Къанунындан вазгечти, низамнамелерини беджермеди. Деделери яланджы путларнынъ артындан кетти, путлар оларны да ёлдан урды.
Сизлер фильтишнен япылгъан ятакълар устюнде ятасыз, диванларынъызда кейф чатасыз, энъ яхшы къозуларны ве бакъылгъан бузавларны ашайсынъыз.
Мен о куню путларгъа ибадет эткенлерни ве эфендисининъ эвини зорбалыкъкъа ве яланларгъа толдургъан адамларны джезалайджагъым.
Онынъ башлыкълары – окюрген арсланлар, онынъ къадылары – акъшам авгъа чыкъкъан къашкъырлар киби, сабагъадже ич бир шей къалдырмай.
Еудийлер, айтылгъанларнынъ догъру олгъаныны бильдирип, къабаатлавларыны тасдыкъладылар.
Оларнынъ богъазы – ачыкъ табуттыр, озь тиллеринен алдаталар, дудакъларында къара йыланнынъ зеэридир.