5 О, оларгъа аманлыкъ чокърагъы оладжакъ. Ашшур мемлекетимизге басып кельгенде ве сарайларымызгъа киргенде, биз оларгъа къаршы еди башлыкъны, секиз ёлбашчыны биле чыкъараджакъмыз.
Алты белядан сени къуртарыр, единджиси де санъа зарар кетирип олмаз.
Козьлери семизликтен патлап чыкъар, юреклери яман фикирлерни догъар.
Учь шейге акъылым етмей, дёрт шейни анъламайым:
Мына учевининъ юрюши гузель, дёртю де дюльбер адымлагъан сою:
РАББИ алты шейден нефрет эте, еди шей Онынъ козюнде пистир:
Сенде олгъанындан еди, атта секиз адамгъа пай айырып бер, чюнки ер юзюнде насыл беля оладжагъындан хаберинъ ёкъ.
Ашшурны Меним топрагъымда ёкъ этеджегим, дагъларымда таптайджагъым. Халкъым Ашшурнынъ боюндырыгъындан, омузларындаки юктен къуртуладжакъ.
Кореш акъкъында бойле дейим: – О – Меним чобанымдыр, эр истегимни беджереджек. Ерусалимге: «Янъыдан къуруладжакъсынъ», Сарайгъа: «Янъыдан темелинъни къояджакълар», – дейджек.
Куньбатышта РАББИнинъ Адындан къоркъаджакълар, куньдогъушта Шуретинден отьлери патлайджакъ. О, ташкъын дерья киби келеджек, РАББИнинъ ели оны къувалайджакъ.
РАББИ бойле дей: – Данелери сувлу юзюм салкъымыны корьгенде, «Эзменъиз, онда берекеттир», – дейлер. Къулларымнынъ хатири ичюн Мен де ойле япаджагъым, эписини ёкъ этмейджегим.
Мына, Рабби Озю сизге алямет береджек. Бакъынъыз, къыз юклю олып, огъул догъаджакъ, адыны Иммануэл къояджакълар.
– О куньлерде, о заманда Мен Давутнынъ эвлядыны, Инсафлы Пытакъны юксельтеджегим. О, ер юзюнде адалетнен ве догърулыкънен суд этеджек.
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, Дамаскта яшагъанларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар Гилад халкъына, ашлыкъны демир алетлернен бастыргъан дайын, шефкъатсыз янаштылар.
РАББИ бойле дей: – Гуна устюне гуна къазангъанлары ичюн, Гъазада яшагъанларны мытлакъа джезалайджагъым. Чюнки олар бутюн халкъны сюргюн этти ве эдомлыларнынъ къолларына берди.
Олар белялар денъизинден кечеджек, ве денъизнинъ далгъалары ятышаджакъ, Нил дерьясынынъ бутюн терен ерлери къуруйджакъ. Ашшурнынъ къопайлыгъы азлашаджакъ, Мысырнынъ падишалыкъ таягъы алынаджакъ.
– Ачувым чобанларгъа къаршы къайнады, Мен ёлбашчыларны джезалайджагъым. Ордуларнынъ РАББИси Озь сюрюсине, Ехуда халкъына келеджек, оларны шанлы дженк аты киби япаджакъ.
О куню Ехуда башлыкъларыны одунларнынъ ортасында комюр табагъы киби, тобан сарпалары арасында янгъан атеш киби япаджагъым. Олар онъдан-солдан олгъан бутюн этрафтаки халкъларны ёкъ этеджеклер. Ерусалимде исе кене адамлар яшайджакъ, ве Ерусалим озь еринде тураджакъ.
О заман Эфраимнинъ дженк арабаларыны, Ерусалимдеки атларны ёкъ этеджегим, ве дженк яйлары къырыладжакъ. О, халкъларгъа тынчлыкъ-аманлыкъ бильдиреджек. Онынъ падишалыгъы денъизден денъизге, дерьядан ер юзюнинъ уджуна къадар оладжакъ.
Ехуданы, яй киби, кереджегим, ве Эфраимни, окъ киби, къулланаджагъым. Эй, Сион! Мен сенинъ огъулларынъны юнанларнынъ огъулларына къаршы къояджагъым, сени дженкчининъ къылычы киби япаджагъым.
– Юкъары коклерде Аллагъа шан-шурет! О мемнюн олгъан адамларгъа ер юзюнде барышыкъ олсун! – дедилер.
Мен сизге барышыкъ къалдырам, Озь барышыгъымны сизге берем. Дюнья бергени киби Мен бермейим. Юреклеринъиз сыкъылмасын, къоркъманъыз.
Сиз Менде барышыкъ тапмакъ ичюн буларны сизге айттым. Дюньяда къаза-беля ичинде яшарсынъыз. Лякин джесюр олунъыз: Мен бу дюньяны енъдим.
Олар Къозунен дженк этеджеклер, амма Къозу оларны енъеджек, чюнки Къозу – раббилернинъ Раббиси ве падишаларнынъ Падишасыдыр. Онен берабер олгъанлар – чагъырылгъан ве сайлангъан ишанчлы адамлардыр.
Онынъ артындан беяз атлар устюнде коклернинъ ордулары кете эдилер. Оларнынъ эписи беяз, ап-акъ индже кетен кийген эди.