3 Агъыраякълы къадын огъул тапмагъандже, РАББИ Исраильни къалдыраджакъ. О вакъыт исраиллилернинъ къалгъан къардашлары оларгъа къайтып келеджек.
Еровоамнынъ гуналары ичюн ве Исраильни гуналаргъа батыргъаны ичюн, РАББИ Исраильни душманларынынъ къолларына береджек», – деди.
Бабаларынъыз ве агъа-къардашларынъыз киби олманъыз. Олар, бабаларынынъ Алласы РАББИнинъ огюнде имансыз олдылар, ве О, корьгенинъиз киби, оларны олюмге берди.
Сен оларны, тютюн киби, даркъатып ташла! Атеште мум насыл ирип кетсе, ярамайлар Алланынъ алдындан шойле ёкъ олсун!
О куню Рабби кене къолуны узатаджакъ ве Озь халкъынынъ сагъ къалгъанларыны Ашшур ве Мысырдан, Патрос ве Хуштан, Элам ве Шинардан, Хамат ве денъиз адаларындан къайтараджакъ.
– Сен – Меним къулумсынъ, Якъупнынъ къабилелерини гъайрыдан тиклейджексинъ, Исраильнинъ къалгъанларыны къайтараджакъсынъ. Бундан гъайры, миллетлер ичюн бир ярыкъ оладжакъсынъ, сенинъ ярдымынънен дюньянынъ кенарларында яшагъанларны къуртараджагъым.
– Мына, бойле куньлер келеята ки, Мен Давутнынъ эвлядыны, Инсафлы Пытакъны юксельтеджегим, – дей РАББИ. – Падиша падишалыкъ этмеге башлайджакъ. О, акъыллы олып, ер юзюнде адалетнен суд этеджек.
– О заман, – дей РАББИ, – Мен бутюн Исраиль къабилелерининъ Алласы оладжагъым, ве олар Меним халкъым оладжакълар.
– Гъайып олгъанны къыдырып тападжагъым, адашкъанны арткъа къайтараджагъым, яралынынъ ярасыны багълайджагъым, хастаны тедавийлейджегим, амма семиз къавгъаджы союны ёкъ этеджегим. Оларны адалетли бакъаджагъым.
Сени насыл къалдыраджагъым, эй, Эфраим? Насыл ташлайджагъым сени, эй, Исраиль? Сени, Адма шеэрини киби, къалдырмагъа мумкюнимми? Цевоим шеэрине япкъанымны санъа япайыммы? Ичимде юрегим сызлады, аджыгъан дуйгъуларым алевленди!
Бунынъ ичюн Мен оны алдатып чыкъараджагъым, сахрагъа алып кетеджегим, онъа татлы лафлар айтаджагъым.
Бунынъ ичюн богъдайны озь вакътында бермейджегим, янъы шарап озь заманында олмайджакъ. Чыплакъ беденини къапаткъан юнюмни ве кетенимни тартып аладжагъым.
Яманлыкъны кореджек козюнъиз олмасын, лякин эйиликни севинъиз, шеэр араба къапусы янында адалетли суд этинъиз. Бельки о вакъыт РАББИ, Ордуларнынъ Алласы, Юсуфнынъ эвинден сагъ къалгъанларгъа мерамет косьтерир.
Лякин эр кес озь юзюм пытагъы тюбюнде, озь инджир тереги тюбюнде отураджакъ, ве оларны къоркъутаджакъ киши олмайджакъ. Ордуларнынъ РАББИси шойле айтты.
Топал халкъымны сагъ къалдыраджагъым, узакъларгъа сюргюн этильгенлерни кучьлю халкъкъа чевиреджегим. Шу куньден башлап, РАББИ оларгъа Сион дагъындан омюрбилля падишалыкъ япаджакъ.
Якъупнынъ сагъ къалгъан огъуллары бир чокъ халкъларнынъ арасында РАББИ ёллагъан чыкъ киби, отларгъа ягъгъан ягъмур киби оладжакъ. Олар ич бир адамгъа таянмаз, ич кимсени беклемез.
Якъупнынъ къалгъан огъуллары халкъларнынъ арасында, чокъ миллетлернинъ арасында кийик айванларнынъ арасында арслан киби оладжакъ, къой сюрюсинде яш арслан киби оладжакъ. О, атыладжакъ, таптайджакъ ве парчалайджакъ, къуртулмагъа имкян къалдырмайджакъ.
Ашайджакъсынъ, амма тоймайджакъсынъ, ашкъазанынъ бош къаладжакъ. Сакълайджакъсынъ, амма сакълап оламайджакъсынъ. Сакъланып къалгъанны да сизден къылычнен тартып аладжакълар.
Бутюн ер исе халкъларнынъ япкъанлары, оларнынъ ишлери ичюн бакъымсыз сахрагъа чевириледжек.
Ехуда халкъыны кучьлю этеджегим, Юсуф эвлятларыны къуртараджагъым ве сюргюнликтен къайтараджагъым, чюнки Мен оларны аджыдым. Санки оларны къалдырмагъаным киби оладжакълар. Мен – РАББИм, оларнынъ Алласы. Мен оларгъа джевап береджегим.
Мерьем огъул догъаджакъ, ве сен Онынъ Адыны Иса къояджакъсынъ. О, Озь халкъыны гуналарындан къуртараджакъ, – деди.
– Ким Коклердеки Бабамнынъ ирадесини беджерсе, о Меним къардашым, къызкъардашым ве анамдыр.
Падиша оларгъа джевап берип: – Сизге догърусыны айтам: шу кучюк къардашларымдан бирисине япкъанынъыз – Манъа япкъанынъыздыр, – дейджек.
Эвельден белли олгъан адамларны Алла Огълунынъ къыяфетине ошатмагъа чокътан берли къарар чыкъарды. Бойлеликнен, Огълу биринджи олып, чокъ къардашларынынъ Агъасы олды.