29 Иса оларнынъ козьлерине тийип: – Сизинъ иманынъызгъа коре олсун, – деди.
– Эй, къадын, сенинъ иманынъ буюк! Истегенинъ олсун! – деди. Къадыннынъ къызы шу ань тедавийленди.
Иса оларны аджып, козьлерине къол тийдирди. Шу ань оларнынъ козьлери ачылды, ве олар Исанынъ артындан кеттилер.
Сонъ Иса юзбашыгъа: – Эвинъе бар, сенинъ иманынъа коре олсун, – деди. Юзбашынынъ хызметчиси исе шу ань тюзельди.
Иса айланып, къадынны корьди ве: – Джесюр ол, къызым, сени иманынъ тедавийледи, – деди. Къадын шу ань тюзельди.
Иса эвге кирген сонъ, Онынъ янына кёр адамлар кельдилер. Иса олардан: – Мен истегинъизни япа биледжегиме инанасызмы? – деп сорады. – Инанамыз, Эфендим! – деп джевап берди олар.
Иса онъа: – Бар, сени иманынъ къуртарды, – деди. Бартимай шу ань коре башлады ве Исанынъ артындан ёл бою кетти.