15 Иса оларгъа: – Тойгъа чагъырылгъан мусафирлер, киев оларнен олгъанда, къайгъыралармы? Амма киевни олардан аладжакъ куньлер кельгенде, олар аштан-сувдан вазгечеджеклер, – деди.
Шунынъ ичюн о куню Ордуларнынъ РАББИ-ТААЛЯсы сизни агъламагъа, айтынмагъа, сачларынъызны кесмеге, чувал токъумаларына кийинмеге чагъыра.
Сонъ Исанынъ алдына Ягъянынъ шегиртлери келип: – Биз ве фериселер Алла ичюн сыкъ-сыкъ аштан-сувдан вазгечемиз. Не ичюн Сенинъ шегиртлеринъ ойле япмайлар? – дедилер.
– Кимсе эски урбагъа янъы, даа джыйылмагъан парчадан ямав къоймай, чюнки янъы ямав эски урбаны озюне тартып, тешикни даа бетер алгъа кетирир.
Иса оларгъа шойле джевап берди: – Тойгъа чагъырылгъан киевнинъ мусафирлери, киев оларнен олгъанда, ашны ред этерлерми? Ёкъ, киев оларнен олгъандже, ашап-ичерлер!
Амма ойле куньлер келеджек ки, киевни араларындан аладжакълар. Иште олар о вакъытта аштан вазгечеджеклер.
Сонъ Иса шегиртлерине айланып: – Ойле куньлер келеджек ки, Инсан Огълунынъ бир кунюни корьмеге авес этерсиз, амма корип оламазсыз, – деди.
Иса оларгъа: – Тойдаки мусафирлерни, киев оларнен олгъанда, аштан-сувдан вазгечмеге меджбур этмек мумкюнми?
Амма ойле куньлер келеджек ки, киевни олардан тутып аладжакълар. Ана о вакъыт, о куньлерде аштан-сувдан вазгечерлер, – деди.
Лякин буны сизге айткъаным ичюн, юреклеринъиз гъам-къайгъыгъа толды.
Келинни аладжакъ адам – киевдир. Лякин киевнинъ янында тургъан ве оны динълеген досту киевнинъ сесини эшитип пек къувана. Мен де бойле бутюнлей къуванам.
Эр бир иманлыларнынъ джемиети ичюн акъсакъалларны сайлап, башларына къолларыны къойдылар. Аштан-сувдан вазгечип, дува окъугъан сонъ, Раббиге иман эткен бу адамларны Раббининъ къолуна бердилер.
Бири-биринъизден баш тартманъыз. Тек озьара келишкен сонъ, аштан-сувдан вазгечмек ве дува окъумакъ ичюн, вакътынджа айры олмакъ мумкюн. Сонъ кене берабер олунъыз, ёкъса озюнъиз берабер ятмагъанынъыздан файдаланып, Шейтан сизлерни ёлдан ураджакъ.
Агъыр иш яптым ве чокъ чекиштим, чокъ юкъусыз гедже корьдим, ачлыкъ ве сувсузлыкъ чектим, чокъ кере аштан-сувдан вазгечтим, сувукъ авада индже урбада юрдим.
Сонъ мелек манъа: – Яз! – деди. – Не де бахтлылар Къозунынъ никях акъшамына чагъырылгъанлар! Даа манъа: – Булар Алланынъ акъикъий сёзлеридир, – деди.
Мен мукъаддес шеэрни, янъы Ерусалимни корьдим. Киеви алдына безенип чыкъаяткъан келин киби, шеэр коктен, Алланынъ огюнден эне эди.