9 Мен де бойсунам, манъа да бойсунгъан аскерлер бар. Бирисине: «Кет», – десем, кете. Башкъасына: «Кель мында», – десем, келе. Хызметчиме: «Шуны яп», – десем, япа, – деди.
Эй, атеш ве бурчакъ, къар ве туман, Онынъ эмирини ерине кетирген боран!
Иса буны эшитип, шашты ве артындан юргенлерге: – Сизге догърусыны айтам: Мен о къадар буюк иманны Исраильде ич бир кимседе тапмадым.
Юзбашы джевап берип: – Эфендим! Меним эвиме келип киргенинъе ляйыкъ дегилим. Сен бир сёзнен буюрсанъ биле, хызметчим тедавийленир.
Буны корьгенлер эписи шашып къалдылар. Бир-биринден: – Бу насыл шей? – деп сорай эдилер. – Насылдыр бир яп-янъы огретюв… Онынъ къудрети о къадар буюк ки, О, арам рухларгъа эмир эте, олар исе Онъа бойсуналар.
Иса къадыннынъ янына барып, эгильди ве хасталыкъкъа токътамагъа буюрды, ве хасталыкъ шу ань къадынны къалдырды. Къадын бирден турып, оларгъа софраны донатты.
Мен озюм бойсунам, манъа да бойсунгъан аскерлер бар. Бирисине: «Кет», – десем, кете. Башкъасына: «Кель мында», – десем, келе. Хызметчиме: «Шуны яп», – десем, япа, – деди.
Иса он эки шегиртини янына чагъырып, оларгъа джинлернинъ эписини къувмакъ ве хасталыкъларны тедавийлемек ичюн къудрет ве акимлик берди.
Къуллар, дюньядаки эфендилеринъизнинъ сёзюни эр шейде динъленъиз, козьге корюнмеге, адамларнынъ разылыгъыны къыдыргъанлар киби дегиль, буны саф юрекнен, Алладан къоркъып япынъыз.
Къулларны огрет: эр шейде озь эфендилерине бойсунсын, оларнынъ буюргъаныны япсын, сёз къайтармасынлар,