29 Иса оларны Къанун оджалары киби дегиль, буюк къудрет берильген адам киби огрете эди.
Падишанынъ сёзюнде кучь бар, онъа: «Недир сенинъ япкъанынъ?» – деп, ким айтып олур?
Рухтан тюшкенни сёзнен юреклендирейим деп, РАББИ-ТААЛЯ манъа акъыллы лаф этмеге къабилиетини берди. Акъыллы адам киби динълейим деп, эр саба къулагъымны уята.
Мен исе РАББИнинъ Руху къудретине, догърулыкъкъа ве джесаретке толу оладжагъым, Якъуп огъулларына – къанунсызлыгъыны, Исраильнинъ огъулларына – гуналарыны косьтереджегим.
Иса оларгъа якъынлашып, лафыны башлады: – Манъа кокте де, ерде де бутюн акимиет берильди.
Сизлерге шуны айтам: эгер сизлер фериселер ве Къанун оджаларындан инсафлы олмасанъыз, Кок Падишалыгъына кирип оламазсыз.
Мен исе сизге айтам: ким бир къадынгъа бозукъ ниетнен бакъса биле, гонълюнде о къадыннен гуна ичине энди баткъан ве садыкълыгъыны бозгъан.
Лякин Мен сизге айтам: ким апайындан, аиле садыкълыгъы бозувындан башкъа себеп тапып, айырылса, онынъ апайы исе башкъасына акъайгъа чыкъса, о, апайыны аиле садыкълыгъыны бозув гунасына ёллай. Айырылгъан къадынгъа эвленген адам да шу гунагъа огърай.
Мен исе сизге айтам: душманларынъызны севинъиз эм сизни къувалагъанлар огъруна дувалар окъунъыз.
Иса бу сёзлерни айтып битиргенинен, адамлар Онынъ огреткенине шаштылар.
Иса дагъдан тюшкен сонъ, Онынъ артындан чокъ адам кетти.
Иса оларгъа: – Мен де сизлерге буларны япмагъа насыл акъкъым олгъаныны айтмам, – деди.
Мен сизни ойле бир лафкъа уста ве икметли этерим ки, сизге къаршы чыкъкъанлардан ич бириси къаршынъызгъа турып, ич бир шей айтып оламаз.
амма онынъ сёзюндеки икметке ве Рухкъа къаршы чыкъып оламай эдилер.