30 Эгер Алла бугунь оськен, ярын исе оджакъкъа атыладжакъ тарла отуны ойле кийиндирсе, сизни олардан яхшы кийиндирмезми, эй, иманы аз олгъанлар?!
Иса шу ань къолуны узатып, оны тутты да: – Эй, иманы аз олгъан, сен не ичюн шубелендинъ? – деди.
Иса, бу акъта билип, оларгъа: – Эй, иманы аз олгъанлар! Сиз не ичюн озьара, янымызда отьмек ёкъ, дейсиз?
– Эй, имансыз ве бозукъ адамлар! Не вакъыткъадже сизлернен оладжам?! Не къадаргъадже сизлерге даянаджам?! Баланы бу ерге, Меним алдыма кетиринъиз! – деди Иса.
Иса исе: – Не ичюн сиз бойле къоркъакъсынъыз, аз иманлылар? – деди оларгъа. Сонъ еринден турып, фуртуна ве гольни тынчландырды. Шу вакъыт эр шей бутюнлей тынды.
Ондан сонъ О, шегиртлерине: – Не ичюн сизлер бойле къоркъакъсынъыз? Сизинъ иманынъыз къаерде? – деди.
Иса: – Эй, имансыз адамлар! Не вакъыткъадже сизлернен оладжам?! Не къадаргъадже сизлерге даянаджам?! Баланы огюме кетиринъиз! – деди.
Эгер Алла бугунь оськен, ярын исе оджакъкъа атыладжакъ тарла отуны ойле кийиндирсе, сизни олардан яхшы кийиндирмезми, эй, иманы аз олгъанлар?!
Иса бунъа джевап берип: – Эй, имансыз ве бозукъ адамлар! Мен сизнен даа не къадар оладжам? Сизге не къадар чыдап тураджам? Огълунъны бу ерге кетир! – деди.
Сонъ Томагъа бакъып: – Пармагъынъны мында къой, Меним къолларыма бакъ. Къолунъны узат да, оны багърыма къой. Энди имансыз олма, иманлы ол! – деди.
Эй, дин къардашларым, мукъайт олунъыз, ич биринъизде яман ве имансыз бир юрек олмасын, Тири Алладан вазгечменъиз.
«Бутюн инсанлыкъ откъа ошай, онынъ дюльберлиги – тарла чечеги киби. От къуруй, чечек тюше,