27 Къайсы биринъиз къасеветленип, озь омрюни ич олмадым бир саатке узата билир?
Алланынъ бутюн япкъанлары эбедий оладжагъыны да анъладым: онъа бир шей къошмагъа я да алып ташламагъа чаре ёкъ. Адамлар Алладан къоркъсунлар деп, О, бойле иш япа.
Озь башынънен де ант этме, чюнки сен бир сачынъны биле беяз я да къара этип оламазсынъ.
Шунынъ ичюн сизге айтам: яшамакъ ичюн бизге аш-сув, кийинмек ичюн исе урба керек, деп къасевет этменъиз. Джанынъыз аштан, тенинъиз урбадан къыйметли дегильми?
Сонъ урба ичюн о къадар къасеветленмек олурмы? Тарладаки чечеклернинъ насыл оськенлерине бакъынъыз: олар не чалышалар, не орелер.
Шунынъ ичюн: «Не ашайджамыз? Не ичеджемиз? Не киеджемиз?» – деп къасеветленменъиз.
Бунъа коре ярынки кунь акъкъында къайгъырманъыз. Озю ичюн ярынки кунь озю къайгъырыр. Эр бир куннинъ къасевети озюне етер.
Рабби онъа джевап берип: – Марта, Марта, сен чокъ шей акъкъында къайгъырасынъ ве къасевет этесинъ,
Сизни синагогаларгъа, башлыкълар ве укюмдарларнынъ алдына кетиргенлерде, насыл джевап бермек ве не айтмакъ акъкъында къайгъырманъыз.
Озь шегиртлерине исе Иса бойле деди: – Шунынъ ичюн Мен сизге айтам: яшамакъ ичюн бизге аш керек, беденимиз ичюн урба керек, деп къасевет этменъиз.
Алла мучелернинъ эр бирини беденде Озь истегенине коре ерлештирди.
Ич бир шейге къасевет этменъиз, амма эр вакъыт дува окъуп ве ялварып, эр бир истегинъизни Алланынъ алдында миннетдарлыкънен ачынъыз.
Аллагъа бутюн къасеветлеринъизни беринъиз; Онынъ Озю сизлерни къайгъыра.