Biblia Todo Logo
အွန်လိုင်း သမ္မာကျမ်းစာ

- ကြော်ငြာတွေ -




Матта 5:22 - Мукъаддес Китап

22 Мен исе сизге айтам: ким агъа-къардашына кин тутса биле, махкемеде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «къабакъ баш» десе, Юксек Шура огюнде къабаатлы сайыладжакъ. Ким бирисине «акъылсыз кяфир» десе, джеэннем атешине огърамагъа ляйыкъ оладжакъ.

အခန်းကိုကြည့်ပါ။ ကော်ပီ




Матта 5:22
93 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ  

Агъалары, Якъуп Юсуфны олардан зияде севгенини корип, Юсуфны корьмеге козьлери ёкъ олды; олар онен достане лаф этип оламай эдилер.


Агъалары онъа: – Сен бизге падишалыкъ этеджексинъми, аджеба? Бизге башлыкъ оладжакъсынъмы, аджеба? – дедилер ве Юсуфнынъ бу сёзлери ве корьген тюшлери ичюн онъа даа зияде нефретлендилер.


Шимий, лянетлер ягъдырып: – Кет, ёкъ ол, къатиль ве бир шейге ярамагъан адам!


Давут озь эвини багъышламагъа къайткъан сонъ, Микъал, Шаулнынъ къызы, оны къаршылап чыкъты ве: – Бугунь Исраиль падишасы хызметчилерининъ къадын къуллары огюнде насыл да шурет къазанды! Бир ахмакъ киби, сен озюнънинъ айып ерлеринъни косьтердинъ! – деди.


Ахав, йизреэлли Навотнынъ: «Бабаларымнынъ асабалыгъыны санъа бермем», – деген сёзлерине къасеветленип ве ачувланып, эвине кирди. Тёшегине ятты, бурнуны шиширди, аш ашамады.


Аса пек гъазапланды, гизли шейлер бильген адамгъа пек ачувланды ве оны зиндангъа ташлады. О заманларда Аса башкъа адамларгъа да зулумлыкъ япа эди.


О, мемлекетнинъ эр бир шеэринде, Ехуданынъ пекитильген шеэрлерининъ эписинде къадыларны къойды.


ве бойле дедим: – Биз къолумыздан кельгени къадар ябанджы халкъларгъа сатылгъан озь къардашларымыз ехудалыларны кери сатын алмагъа тырышамыз. Сизлер исе озь къардашларынъызны сатасынъыз. Кене бизге сатылсынлар депми? Олар исе индемей, бир шей айтып оламай эдилер.


Къудретинъни косьтереджек кунюнде Сенинъ халкъынъ – озь истегенинен чалынгъан азиз къурбан киби, Санъа ишангъан йигитлеринъ – танъ багърындан тюшкен чыкъ кибидир.


Я РАББИ, Сенинъ эвинъде ким отураджакъ? Ким мукъаддес дагъынъда яшайджакъ?


Сенинъ севгинъ меним козюм огюнде, Мен Сенинъ акъикъатынънен эр вакъыт юрдим.


Белим атеш ичинде, беденимде сагълам ер къалмады.


Орманларнынъ бутюн айванлары Менимки, бинъ къыр устюнде яшагъан джанаварлар да Менимки.


Манъа: «Аха, аха!» – дегенлер озь масхаралыгъындан утанып, арткъа чекильсинлер!


Аллам, я РАББИ, эгер мен бирде-бир яман шейни япкъан олсам, эгер къолларымда акъсызлыкъ олса,


Икметли адам мукъайт олып, яманлыкътан узакъ турар, акъылсыз исе гъафлетсиз алда хоразланыр.


Акъылсызнынъ тили къавгъагъа ёл ача, дудакълары да котек чагъыра.


Йымырталар устюнде отургъан, амма чипче чыкъармагъан кеклик киби, байлыгъыны акъсыз къазангъан адам да ойледир. Омюрининъ ортасында байлыгъыны джояджакъ, сонъунда ахмакъ олып чыкъар.


Бир тюрлю себеп олмайып, душманларым мени, бир къуш киби, авлайлар;


Невукъаднеццар гъазапланып ве ачувланып, Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негоны кетирмеге эмир этти. Бу акъайлар падишагъа кетирильдилер.


О вакъыт Невукъаднеццар Шадракъ, Мешакъ ве Авед-Негогъа гъазапланды, ве олар онынъ козюнден чыкътылар. О, собаны адети узьре якъкъанларындан еди къат кучьлюдже якъмагъа эмир этти.


Сен Якъуп къардашынъа яманлыкъ яптынъ. Шунынъ ичюн масхара оладжакъсынъ, эбедиен къырылып битеджексинъ.


Къардашынъ белягъа огърагъан куню онъа къара къуванчнен бакъмагъайдынъ; Ехуда огъуллары ёкъ этильген куню кульмегейдинъ; онынъ агъыр кунюнде агъыз кермегейдинъ.


Инсанлардан сакът олунъыз. Сизлерни акъсакъаллар шурасында махкеме этеджеклер, синагогаларда къамчылайджакълар.


Беденини ольдюрип, джаныны исе ольдюрип оламагъанлардан къоркъманъыз. Амма джаныны да, беденини де джеэннемде гъайып этмеге кучю еткен Алладан къоркъунъыз.


Фериселер буны эшитип: – О, джинлерни тек джинлернинъ башлыгъы Беэльзебулнынъ къуветинен къувып чыкъара, – дедилер.


Пётр бу сёзлерни даа айткъанда, апансыздан бир нур сачкъан булут пейда олып, оларны кольгесинен къапатты. Шу булут ичинден бир сес чыкъты: – Бу Меним севимли Огълумдыр, Мен Ондан разым! Оны динъленъиз!


Шу вакъытта Пётр Исагъа келип: – Раббим, эгер дин къардашым манъа къаршы гуна япса, мен къач кере оны багъышлайджам? Еди кереми? – деди.


Бойледже, эгер сизлернинъ эр биринъиз озь аркъадашынъызны джан-юректен багъышламасанъыз, Меним Коктеки Бабам да сизлерге ойле япар.


Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Бир адамны озь дининъизге дёндюрмек ичюн, денъизлер ве топракъларны айланып чыкъасыз. Лякин оны дёндюрген сонъ, озюнъизден эки къат бетер джеэннемнинъ огълу япасыз.


Сиз йыланлар ве йылан союндансыз! Джеэннем джезасындан къуртуламазсынъыз!


Сонъ сол тарафындакилерине: – Эй, лянетлилер! Ёкъ олунъ козюмден! Шейтангъа ве онынъ мелеклерине азырланылгъан эбедий атешке тюшюнъиз!


Исагъа олюм джезасыны бермек ичюн, баш руханийлер ве бутюн Юксек Шура Онъа къаршы ялан шаатлыкъ къыдырсалар да,


Коклерден: – Бу – Меним севимли Огълумдыр! Мен Ондан разым! – деген сес эшитильди.


Лякин Мен сизге айтам: ич бир вакъыт ич бир шейнен ант этменъиз! Кокнен ант этме, чюнки о – Алланынъ тахтыдыр.


Мен исе сизге айтам: душманларынъызны севинъиз эм сизни къувалагъанлар огъруна дувалар окъунъыз.


Баш руханийлер ве бутюн Юксек Шура, Исагъа олюм джезасы чыкъармакъ ичюн, Оны къабаатлагъан шаатны къыдырсалар да, тапып оламадылар.


‌Саба танъ аткъанынен, баш руханийлер, акъсакъаллар, Къанун оджалары ве бутюн Юксек Шура топланып, мушавере яптылар. Сонъ, Исанынъ къолларыны багълап, Пилатнынъ огюне алып бардылар.


Кимден къоркъмакъ керек, сизге анълатаджам: ольдюрмеге ве сонъ джеэннемге ташламагъа къудрети Олгъандан къоркъунъыз. Эбет, сизге айтам: Ондан къоркъунъыз!


Сабадан халкънынъ акъсакъаллары ве баш руханийлернен Къанун оджалары топланып, Исаны озьлерининъ Юксек Шурасына алып бардылар.


Ондан сонъ баш руханийлер ве фериселер Шуранынъ топлашувыны яптылар. – Бу адам чокъ бельгилер косьтере. Биз не япайыкъ? – дедилер озьара.


Лякин себепсиз Мени кореджек козьлери къалмагъаны акъкъында Къанунында язылгъан сёзлер беджерильмек керек.


– Сени джин ургъан! Ким Сени ольдюрмеге чаресини къыдыра? – деди халкъ.


Бунъа джевап берип, еудийлер: – Биз догърусыны айтамыз: Сен – самариелисинъ, ве Сени джин ургъан! – дедилер.


Эпикурейнинъ ве стоиклернинъ фельсефеси тарафдарлары онен давалашып башладылар. Олардан бириси: – Бу бошбогъаз не айтмагъа истей экен? – деди. Башкъалары: – О гъалиба худжур бир путлар акъкъында айта, – дедилер. (Павел исе оларгъа Иса ве тирилюв акъкъындаки Къуванчлы Хаберни илян эте эди.)


Эртеси куню бинъбашы, еудийлер Павелни неде къабаатлагъанларыны эминликнен бильмек макъсадынен, оны зынджырлардан бошатты. Еудий баш руханийлерине ве бутюн Юксек Шура азаларына топланмагъа буюрды. Павелни кетирип, оларнынъ къаршысына къойды.


Павел Шура азаларына козьлерини тикип: – Эй, дин къардашларымыз! Мен бу куньге къадар Алланынъ алдында темиз инсафнен яшай эдим, – деди.


Я да мында олгъанлар озьлери айтсынлар, Шура алдында тургъанымда, менде насыл акъсызлыкъ таптылар?


Эльчилерге Шурадан тышарыгъа чыкъмакъны буюрып, озьара музакере эттилер.


Эльчилер онынъ сёзлерини динълеп, саба эрте Алланынъ Сарайына келип, адамларны огрете башладылар. Баш руханий ве онен берабер олгъанлар Исраиль халкъынынъ эписи акъсакъалларыны ве Юксек Шураны топладылар, эльчилерни кетирмек ичюн, зиндангъа адамларны йибердилер.


Эльчилерни алып келип, Юксек Шура алдына турсаттылар. Баш руханий оларгъа суаль берди:


Бойле этип, халкъны ве акъсакъалларнен Къанун оджаларыны къозгъадылар, Стефангъа уджюм эттилер, оны тутып, Шуранынъ алдына кетирдилер.


О вакъыт Шурада отургъанларнынъ эписи Стефангъа тикилип бакъкъанда, бети бир мелекнинъ бетине ошап къалгъаныны корьдилер.


Кене де Муса Исраиль огъулларына деди ки, Алла оны чагъырып кетиргени киби, бойле де этип, оларгъа агъа-къардашлары арасындан Пейгъамберни чагъырып кетиреджек эди.


Бири-биринъизни агъа-къардаш киби сыджакъ севгинен севинъиз, башкъаларына озюнъизден зияде сайгъы косьтеринъиз,


не хырсызлар, не къызгъанчлар, не ичкиджилер, не башкъаларны яманлагъанлар, не айдутлар киреджеклер.


Амма дин къардашлар бири-бирине къаршы суд ишини башлайлар! Бундан да гъайры, буны имансызлар огюнде япалар!


Яшагъан топрагъынъдан фукъарелер ич бир вакъыт ёкъ олып кетмезлер. Онынъ ичюн мен санъа эмир этем: топрагъынъдаки семетдешинъе, ёкъсулларгъа ве фукъарелерге мытлакъа къолунъны ач.


Алланъ олгъан РАББИ санъа береджек эписи ерлеринъизде къабилелеринъиз ичюн къадыларны ве реберлерни къой. Олар халкъны адалетли суд этсинлер.


Бу ишлерде ич кимсе дин къардашларына акъсызлыкъ япмасын ве оларны алдатмасын, чюнки, эвельден сизлерге айткъанда тенбиелегенимиз киби, бутюн бу ишлер ичюн Алла джезалайджакъ.


ич кимсени яманламасынлар, къавгъа этмесинлер, лякин юваш олсун ве эписи адамларгъа бутюн алчакъгонъюллиликни косьтерсинлер.


Бакъынъыз, лаф эткен Биревден башынъызны чевирменъиз. Ер юзюнде айткъандан башыны чевиргенлер джезадан къачмадылар. Эгер биз коктен лаф эткен Биревден башымызны чевирсек, даа агъыр джезагъа огърайджакъмыз.


ве эр тарафтан къусурсыз олды. Алла Исаны, Мелкиседекни киби, баш руханий этип къойды ве Исагъа Оны динълеген эр кеске эбедий къуртулышны багъышламагъа имкян берди.


Эй, акъылсыз адам, ишлерсиз иман файдасыз олгъаныны анъламайсынъмы?


Тиль де – бир атештир, башкъа мучелеримиз арасында яманлыкъкъа толу дюнья кибидир. О, бутюн беденимизни арамлай. Джеэннемден алевленип, о, бутюн яшайыш ёлуны якъа.


Оны яманлай эдилер, О исе джевап берип, ич кимсени яманламай эди. О, азап чеккенде, ич кимсени къоркъузмай эди, лякин эр шейни адалетли суд эткен Алланынъ къолуна бере эди.


Яманлыкъкъа яманлыкъ япманъыз, акъаретке акъаретнен джевап къайтарманъыз. Аксине, адамларгъа яхшылыкъ тиленъиз, чюнки яхшылыкъны мирас оларакъ алмакъ ичюн, Алла сизлерни шунъа чагъырды.


Ким ярыкъта олгъаныны айтып, озь агъа-къардашыны кореджек козю олмаса, о але даа къаранлыкътадыр.


Алланынъ балалары да, Шейтаннынъ балалары да бундан билине: догъру япмагъан эр ким, эм де озь агъа-къардашыны севмеген эр ким Алладан дегиль.


Эгер бир адам озь агъа-къардашынынъ олюм кетирмейджек гуна япкъаныны корьсе, онынъ ичюн дува окъусын. Алла олюм кетирмейджек гуна япкъан адамгъа омюр багъышлар. Лякин олюм кетиреджек гуна да бар. Онынъ акъкъында дува окъунъыз демейим.


Лякин баш мелек Микъаиль, Мусанынъ бедени акъкъында Шейтаннен давалашкъанда, оны яманламагъа ве суд этмеге джесарет этмеди, тек: «Рабби сени сёгсюн!» – деди.


Олюм ве олюлернинъ дюньясы атеш голюне ташланды. Мына бу атеш голю – экинджи олюмдир.


ကြှနျုပျတို့နောကျလိုကျပါ:

ကြော်ငြာတွေ


ကြော်ငြာတွေ