15 Чыракъ якъкъанда, онынъ устюни савутнен къапатмайлар, аксине, оны шамдан устюне ерлештирелер, ве о, ярыгъыны эвдекилернинъ эписине бере.
Онъа еди лампат ясап, лампатларнынъ огдеки тарафыны ярыкълатсынлар деп, оларны къандиль устюне къой.
– Не коресинъ? – деп сорады о. – Мына, бутюнлей алтындан япылгъан бир къандильни корем, – деп джевап бердим. – Тёпесинде зейтюн ягъы ичюн бир чаначыкъ, къандильнинъ устюнде де еди лампат, устюндеки лампатларда еди улукъ бар.
– Харунгъа айт ки, о, лампатларны якъкъанда, къандильнинъ огюнде еди лампат янмагъа борджлу.
Иса сёзюни девам этти: – Чыракъны эвге кетирип, оны къопкъа я да ятакъ тюбюне къоярсызмы? Ёкъ, оны шамдан устюне къоялар!
Ич кимсе чыракъ якъып, оны гизли ерге я да бир савут тюбюне къоймай. Аксине, киргенлер ярыкъны корьсюн деп, оны шамдангъа къоялар.
Эгер бутюн беденинъ ярыкъкъа толу олса, сенде ич бир къара къысым олмаса, чыракъ парылдавынен сени ярыкълаткъан киби, эр бир еринъ яп-ярыкъ олур.
Ич кимсе чыракъ якъып, оны савутнен къапатмаз я да ятакъ тюбюне къоймаз. Аксине, киргенлер ярыкъны корьсюн деп, чыракъны шамдангъа къоялар.
Чадырнынъ биринджи болюги япылгъан эди. Онынъ ичинде къандиль, стол ве теклиф пителери бар эди. О, «Мукъаддес Ер» деп адландырылгъан эди.
Не къадар алчакъ тюшкенинъни тюшюн! Тёвбе эт ве эвельки ишлеринъни яп. Буны япмасанъ, тёвбе этмесенъ, тезден сенинъ янынъа келип, лампат таягъынъны еринден алып ташларым.