12 Къуванынъыз ве шенъленинъиз! Коклерде сизинъ мукяфатынъыз буюктир! Сизден эвель яшагъан пейгъамберлер де шойле къувулгъан эдилер.
Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.
Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ольдюргенде, мен япкъанымны санъа хабер этмедилерми? РАББИнинъ пейгъамберлеринден юз адамны эллишер киши къобаларда сакълап, аш-сувнен теминледим.
Изевель РАББИнинъ пейгъамберлерини ёкъ эткенде, Овадья юз пейгъамберни алып, оларны эллишер адам къобаларда сакълап, аш-сувнен теминлеген эди.
Изевель Ильяскъа бир хаберджи ёллап: – Эгер мен ярын мына шу вакъыткъа къадар пейгъамберлернинъ джанларыны алгъанынъ киби, джанынъны алмасам, аллаларым бойнумны урсун, мени пек къатты джезаласынлар! – деди.
Ахав Ильяскъа: – Эй, душманым, сен кене мени таптынъмы?! – деди. Ильяс исе: – Эбет, таптым! Чюнки сен РАББИнинъ огюнде ярамай шейлер япмагъа берильдинъ.
Исраиль падишасы Ехошафаткъа: – Бар бир адам, ондан РАББИни сорамакъ мумкюн. Лякин меним оны кореджек козюм ёкъ, чюнки о, меним акъкъымда яхшы шей айтмай, тек ярамай хаберлер кетире. Онынъ ады Микъая, Йимланынъ огълу, – деди. Ехошафат онъа: – Падиша ойле демесин, – деди.
Сонъра падиша эллибашыны элли аскеринен бирликте Ильяскъа йиберди. Эллибашы онъа барды. Ильяс исе дагънынъ тёпесинде отурмакъта эди. Эллибашы онъа: – Эй, Алланынъ адамы! Падиша санъа ашагъы тюшмеге риджа эте, – деди.
Аса пек гъазапланды, гизли шейлер бильген адамгъа пек ачувланды ве оны зиндангъа ташлады. О заманларда Аса башкъа адамларгъа да зулумлыкъ япа эди.
Лякин олар Алланынъ хаберджилерини мыскъыллай, Онынъ сёзлерини динълемей, Онынъ пейгъамберлерини масхара эттилер. Бундан сонъ РАББИнинъ гъазабы Озь халкъына ойле алевленди ки, тюзельмеге чаре къалмады.
Лякин олар инатланды ве Санъа къаршы баш котерди, Сенинъ Къанунынъны четке ташладылар, Санъа къайтмагъа чагъыргъан пейгъамберлеринъни ольдюрдилер ве акъаретлеген шейлер айттылар.
Мени севген Аллам меним огюмде кете, О, манъа душманларыма къоркъусыз бакъмагъа ёл береджек.
Яман адамнынъ къазанчы яландыр, акъикъатны сачкъан адам исе ишанчлы мукяфатны джыя.
Инсафлы адамгъа яхшылыкъ кореджегини айтынъыз. О, озь ишлерининъ акъкъыны аладжакъ.
– Балаларынъызны бошуна джезаладым, олар тербиелеримни огренмедилер. Йыртыджы арслан киби, къылычларынъызнен пейгъамберлеринъизни ольдюрдинъиз.
Йирмея бутюн халкъкъа РАББИ буюргъанларынынъ эписини айтып битирген сонъ, руханийлер, пейгъамберлер ве бутюн халкъ оны тутып: «Сен ольмек керексинъ! – дедилер.
– Ялан! – деди Йирмея. – Къасдийлилернинъ тарафына кечмеге истемейим. Амма Иреия оны динълемеди. Оны тутып, башлыкъларгъа алып кетирди.
Инсан Огълу Озь Бабасы Шуретининъ нурунда, Онынъ мелеклеринен берабер келеджек ве эр кимни япкъанына коре мукяфатлайджакъ.
Аштан-сувдан вазгечкенде, экиюзьлюлер киби чырайынъызны сытып юрменъиз. Олар, аштан вазгечкенлерини адамларгъа бильдирмек ичюн, юзьлеринден къар ягъдырып юрелер. Сизге догърусыны айтам: олар энди мукяфатыны алалар.
– Эй, Ерусалим, Ерусалим! Пейгъамберлерни ольдюрген ве онъа ёлланылгъан адамларны ташларнен ургъан шеэр! Тавукъ озь чипчелерини къанатлары астында насыл топласа, Мен де къач кере сенинъ балаларынъны Озь яныма топламагъа истедим, сизлер исе истемединъиз.
О куню къуванынъыз ве шенъленинъиз! Сизни коклерде буюк мукяфат беклей! Бу адамларнынъ баба-деделери исе пейгъамберлерге де бойле япкъанлар.
Сиз исе душманларынъызны севинъиз, оларгъа яхшылыкъ япынъыз, ич бир къаршылыкъ беклемейип, оларгъа борджкъа беринъиз, чюнки Алла Озю шукюр этмеген яман адамларгъа биле мерамет эте. О вакъыт сизни буюк мукяфат беклейджек, ве сиз Юдже Алланынъ огъуллары оладжакъсынъыз.
Яры геджеде Павелнен Сила дува окъуп, Алланы шерефлеп йырлай эдилер; зинданда яткъан джинаетчилер оларны динълей эди.
Эльчилер, Рабби Исанынъ Ады ичюн масхара олдыкъ, деп къуванып, Шурадан чыкъып кеттилер.
Тек бунен дегиль, азапларнен де макътанамыз, чюнки билемиз ки, азаплар сабырны ярата,
Эм сачкъан, эм суваргъан адамлар бирликте чалыша. Лякин эр бири озь ишине коре мукяфатны аладжакъ.
Кечиджи ве уфакъ азапларымыз бизге бутюн боллукънен эбедий ве буюк шурет кетиреджек.
сизлерге Месихке тек инанмакъ дегиль, Онынъ ичюн азап чекмек къысмет берильгендир.
Эгер мен, ичерлик бахшышы киби, сизинъ къурбанлыгъынъыз ве иман хызметинъизнинъ устюне тёкюльсем биле, мен бунъа да къуванам ве сизинъ къуванчынъызгъа къошулам.
Мен шимди, сизлер ичюн азаплангъанымда, къуванам. Месих Озь бедени ичюн, яни иманлылар джемиети ичюн, але даа азаплана. Мен бу азапларны озь беденимде чекип толдурам.
Билесиз ки, сиз Рабби Месихке хызмет этесиз ве Раббиден мирас мукяфатыны аладжакъсынъыз.
Еудийлер Рабби Исаны ве пейгъамберлерни ольдюрдилер, бизни де къувдылар. Олар Алланынъ разылыгъыны къыдырмайлар ве бутюн адамларгъа къаршы чыкъалар,
Зиндангъа атылгъанларнен берабер азап чеке эдинъиз. Байлыгъынъызны тутып алгъанларны къуванчнен къабул эте эдинъиз, чюнки сизни даа яхшы эбедий байлыкъ беклегенини биле эдинъиз.
О, оладжакъ мукяфатыны коре эди, шунынъ ичюн Алланынъ Сайлангъаны ичюн азаплары Мысырнынъ къыйметли шейлеринден буюк байлыкъ олгъаныны сайды.
Олар иман ярдымынен падишалыкъларны енъе, адалетни сакълай, оларгъа берген сёзлернинъ беджерилювини коре, арсланларнынъ агъызларыны къапата,
Адамнынъ иманы олмаса, Алланынъ разылыгъыны къазанмагъа мумкюн дегиль. Ким Аллагъа якъынлашмагъа истесе, Алланынъ бар олгъанына ве Оны къыдыргъанларгъа мукяфат бергенине инанмакъ керек.
Дин къардашларым, чешит тюрлю сынавларгъа огърагъанынъызда, чокъ къуванынъыз.
Агъа-къардашларым, Раббининъ Адындан лаф эткен пейгъамберлернинъ азабы ве сабыры сизлерге мисаль олсун.
Аксине, Месихнинъ азапларына къошулгъанынъызгъа къуванынъыз! О вакъытта Онынъ шурети ачылгъанда, чокъ къуванчкъа толаджакъсынъыз.
Бу япкъанларынъ ичюн санъа РАББИден къайтсын, ве Исраильнинъ Алласы РАББИден санъа бол мукяфат олсун, чюнки сен Онынъ къанатлары тюбюнде сакъланмакъ ичюн кельгенсинъ! – деди.