2 – Тёвбе этинъиз! Кок Падишалыгъы энди пек якъын! – деп илян эте эди.
олар эсир тюшип отургъан ерлерде озюне келип, тёвбе этселер ве эсирлик топрагъында Санъа ялварып: «Биз гуна яптыкъ, Къанунны боздыкъ, яманлыкъ яптыкъ», – деселер
Урлугъынъны санъа къайтарып, богъдайынъны арманынъа топлайджагъында эминсинъми?
Шунынъ ичюн озюмни корьмеге козюм ёкъ, тоз ве куль ичинде тёвбе этем.
Оларгъа шойле джевап бер: «Озюмнен ант этем, – дей РАББИ-ТААЛЯ. – Мен гунакярнынъ олюмини истемейим, амма онынъ ярамай ёлларындан къайтып, яшайджагъыны истейим. Къайтыныз! Озь яман ёлларынъыздан къайтынъыз! Исраиль халкъы, сиз ольмек керексинъизми?»
О падишалыкъларнынъ заманларында Коклердеки Алла эбедиен йыкъылмайджакъ падишалыкъ къураджакътыр. Бу падишалыкъ башкъа халкъкъа кечмейджектир. О, эписи падишалыкъларны йыкъып гъайып этеджек, озю исе эбедий тураджакътыр.
Кетинъиз ве: «Кок Падишалыгъы якъынлашты», – деп илян этинъиз.
Сонъ Иса базы шеэрлернинъ сакинлерини къабаатлады, чюнки аджайип шейлернинъ чокъусы анда япылгъан олса да, олар гуналарына тёвбе этмедилер.
Ниневе шеэринде яшагъанлар Ахирет кунюнде бу несильнен берабер котерилип, оны къабаатлайджакълар. Олар Юнуснынъ огреткенини эшитип, тёвбе эткенлер. Мында исе Юнустан буюкчеси бар!
О, оларгъа джевап берип: – Кок Падишалыгъынынъ сырлары сизге ачылгъан, оларгъа исе къапалы, – деди.
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: – Кок Падишалыгъы неге ошай? Бир адам тарласына яхшы урлукъ сачты.
Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтып берди: – Кок Падишалыгъы бир хардал урлугъына ошай. Адам оны алып, озь тарласына сача.
Сонъ Иса оларгъа даа бир кинаели икяе айтты: – Кок Падишалыгъы бир къашыкъ маягъа ошай. Къадын оны алып, учь буюк савут унгъа ташлай ве бутюн хамырыны къабарта.
Кок Падишалыгъы даа денъизге атылгъан балыкъ сачмасына ошай. О чешит тюрлю балыкъларны тута.
Иса оларгъа: – Демек, Кок Падишалыгъы акъкъында огретювни къабул эткен эр бир Къанун оджасы озь хазинесинден янъы ве эски шейлерни чыкъаргъан эв саибине ошай, – деди.
– Бунынъ ичюн Кок Падишалыгъы бунъа ошай: бир падиша озь хызметчилеринден борджларыны алмагъа истеген.
Бойледже, Кок Падишалыгъы бунъа ошай: бир эфенди саба эрте озь юзюм багъына ыргъатларны кирагъа тутмакъ ичюн кете.
– Кок Падишалыгъы бунъа ошай: бир падиша озь огълуна никях тою япа.
Эй, Къанун оджалары ве фериселер! Экиюзьлюлер! Алынъызгъа беля! Кок Падишалыгъыны инсанларнынъ огюнде къапатып, озьлеринъиз де кирмейсиз, кирмеге истегенлерни де йибермейсиз.
О вакъытта Кок Падишалыгъы бунъа ошайджакъ: он къыз лампат алып, киевни къаршыламагъа чыкътылар.
О вакъытта Кок Падишалыгъында олгъан шейлер бунъа ошайджакълар: бир адам ёлгъа чыкъаджакъ олып, къулларыны чагъырып, озь мал-мулькюни оларгъа авале эте.
О вакъыттан сонъ Иса: – Тёвбе этинъиз! Кок Падишалыгъы якъын кельди, – деп, адамларгъа Алланынъ шейлерини огретип башлады.
Иса бутюн Галилеяны айланып чыкъа башлады. Синагогаларда халкъны огретип, Алланынъ Падишалыгъы акъкъында хабер эте, адамларны тюрлю хасталыкълардан ве дертлерден тедавийлеп юре эди.
Не де бахтлыдыр акъикъат ичюн къувулгъанлар. Кок Падишалыгъы оларнынъки!
– Не де бахтлыдыр, озюнде кучьлю руху олмайып, Аллагъа ишангъанлар. Кок Падишалыгъы оларнынъки!
Сенинъ Падишалыгъынъ кельсин! Кокте олгъаны киби, ерде де Сенинъ ираденъ олсун!
Сиз башта Алланынъ Падишалыгъыны ве Онынъ инсафлыгъыны къыдырынъыз, сизге бу шейлернинъ эписи де бериледжек.
– Вакъты-саати кельди! Алланынъ Падишалыгъы якъынлашты! Тёвбе этинъиз, Къуванчлы Хаберге инанынъыз! – дей эди Иса.
Бойлеликнен, сахрада Ягъя пейда олып, адамларны сувгъа батырып чыкъара башлады. Адамларны гуналарынынъ багъышланмасы ичюн тёвбе этип, сувгъа батырылып чыкъмагъа давет эте эди.
Бойлеликнен, шегиртлер ёлгъа чыкъып, халкъны тёвбе этмеге чагъырып юрдилер.
Исраиль халкъындан чокъларыны оларнынъ Раббисине Аллагъа къайтараджакъ.
Эгер Мен джинлерни Алланынъ къуветинен къувып чыкъарсам, демек, Алланынъ Падишалыгъы сизлерге етип кельген.
Ёкъ! Лякин тёвбе этмесенъиз, эпинъиз олар киби гъайып олурсыз.
Сизге ёкъ дейим. Лякин тёвбе этмесенъиз, эпинъиз олар киби гъайып олурсыз, – деди.
Сизге айтам: тёвбе эткен бир гуналы ичюн Алланынъ мелеклери бойле де къуванаджакълар.
Сизге догърусыны айтам: Коклерде де шойле. Докъсан докъуз тёвбеге мухтадж олмагъан инсафлылар ичюн къуванчтан, тёвбе эткен бир гуналы адам ичюн къуванч буюк оладжакъ, – деди.
Зенгин исе: «Ёкъ, Ибраим баба! Оларнынъ алдына тек ольгенлерден бириси барса, о вакъыт тёвбе этерлер», – деген.
Бойлеликнен, шуларнынъ эписи мейдангъа кельгенини корсенъиз, билинъиз: Алланынъ Падишалыгъы энди якъын.
Ерусалимден башлап, эписи халкъларгъа илян этиледжектир ки, Месихнинъ Адынен тёвбе этселер, гуналары багъышланаджакълар.
Иса, шегиртлерине бакъып: – Эй, фукъарелер, не къадар бахтлысыз! Алланынъ Падишалыгъы сизинъкидир!
Оларны Алланынъ Падишалыгъыны илян этмек ве дертлерни тедавийлемек ичюн ёллап:
Бу сёзлерни эшитип, олар тынчландылар ве: – Алла башкъа миллетлерге де тёвбе этип эбедий аяткъа кирмеге разылыкъ берди, – деп Алланы алгъышладылар.
Алла джаиллик заманларына козь юмгъан олса да, энди эр ерде эписи адамларгъа тёвбе этмеге буюрмакъта.
Пётр оларгъа: – Тёвбе этинъиз, гуналарынъыз багъышланмасы ичюн эр биринъиз Иса Месих Адындан сувгъа батырылып чыкъынъыз. О вакъыт Мукъаддес Рух сизге бахшыш олып бериледжек.
Тёвбе этип, Аллагъа къайтынъыз ве Рабби Исагъа иман этинъиз, деп, еудийлернен юнанларгъа джиддий насиат берип тура эдим.
Башта Дамаскта, сонъ Ерусалимде ве бутюн Еудие топракъларында яшагъанларны, сонъ башкъа ерлердеки миллетлерни тёвбе эттирип, Аллагъа къайтмагъа ве тёвбеге ярашкъан ишлерни беджермеге чагъыра эдим.
Бунынънен, гуналарынъыз багъышланмасы ичюн тёвбе этинъиз ве Алланынъ ёлуна къайтынъыз.
Алланынъ истегине коре олгъан джан агърысы адамларны тёвбеге кетире, къуртулыш тапмагъа имкян бере. Дюньядаки шейлер акъкъында къасевет исе тек олюмни кетире.
бизни къаранлыкъ укюмдарлыгъындан къуртарды ве севимли Огълунынъ Падишалыгъына алып кирди.
О, озюне къаршы тургъанларгъа йымшакълыкънен огют-насиат бермек керек. Бельки, Алла бойле адамларгъа тёвбе этмеге ёл ачар, ве олар акъикъатны билир,
Шунынъ ичюн, Месих акъкъындаки башлангъыч огретювден буюк адамларгъа ляйыкъ огретювге кечейик. Олюмге кетирген ишлеринден къайтув акъкъында айтмагъа ве Аллагъа иман этювнинъ темелини гъайрыдан къурмагъа керекмей.
Базылары тюшюнгенине коре, Рабби берген сёзюни беджермеге вакъытны узата. Лякин О, вакъытны узатмай. Аксине, О, ич кимсенинъ ёкъ оладжагъыны истемей, эписи тёвбе этсин деп, бизни чокъ сабырнен беклей.
Онъа тёвбе этмек ичюн вакъыт бердим, амма о, ороспулыгъындан тёвбе этмеге истемеди.
Не къадар алчакъ тюшкенинъни тюшюн! Тёвбе эт ве эвельки ишлеринъни яп. Буны япмасанъ, тёвбе этмесенъ, тезден сенинъ янынъа келип, лампат таягъынъны еринден алып ташларым.