6 О мында ёкъ. Сизлерге айткъаны киби, О тирильди. Келинъиз, Раббинъиз яткъан ерини бакъынъыз.
Юнус учь кунь ве учь гедже буюк балыкънынъ къурсагъы ичинде олгъаны киби, Инсан Огълу да шойле учь кунь ве учь гедже топракънынъ юрегинде оладжакъ.
Шу вакъыттан башлап, Иса шегиртлерине Онъа Ерусалимге бармагъа кереклигини, анда акъсакъаллар, баш руханийлер ве Къанун оджалары къолунда чокъ азап чекип, ольдюриледжегини, амма учюнджи куню тириледжегини ачыкъ-айдын айтып башлады.
ве ольдюреджеклер, амма учюнджи куню О, тириледжек, – деди. Сонъ шегиртлерни буюк бир гъам басты.
Дагъдан тюшкенде, Иса шегиртлерине: – Инсан Огълу олюлерден тирильмегендже, мында корьген шейлерни кимсеге айтманъыз, – деп буюрды.
Масхара этмек, къамчыламакъ ве хачкъа мыхламакъ ичюн, Оны Аллагъа инанмагъан адамларгъа береджеклер. Учюнджи куню исе О, тириледжек, – деди.
– Эфендимиз, шу яланджы даа сагъ олгъанда: «Мен учь куньден олюлер арасындан турарым», – дегенини хатырладыкъ.
Йигит исе: – Къоркъманъыз! Сизлер хачкъа мыхлангъан Назаретли Исаны къыдырасыз. О тирильди, О мында ёкъ. О эвель мына бу ерге къоюлгъан эди.
Иса шегиртлерини огретип башлады ки, Инсан Огълу чокъ азап чекмек, акъсакъаллар, баш руханийлер ве Къанун оджалары тарафындан ред этильмек, ольдюрильмек, амма учюнджи куню тирильмек керек.
Пётр исе бирден къабирге чапты. Эгилип бакъса, тек дженазе безлеринден башкъа бир шей корьмеди. О олгъан шейден пек шашып, эвине къайтып кельди.
олар Онынъ тенини тапамадылар, бизге къайтып, мелеклерни корьгенлерини айттылар. Мелеклер оларгъа Исанынъ тири олгъаныны айткъанлар.
Сонъ оларгъа шойле деди: – Мен даа сизнен берабер олгъанда, Мусанынъ Къанунында, Пейгъамберлернинъ Языларында ве Зебур китабында Меним акъкъымда язылгъанларнынъ эписи беджерильмек керектир, дей эдим.
Джанымны янъыдан эльге алмакъ ичюн, оны берем. Шунынъ ичюн Бабам Мени севе.
Иса оларгъа: – Бу Сарайны йыкъынъыз, ве Мен оны учь кунь ичинде тиклейджем, – деди.
Лякин Алла олюм зынджырларыны узип, Оны тирильтти, чюнки олюм Оны тутып оламаз эди.