5 Мелек исе къадынларгъа: – Къоркъманъыз! Хачкъа мыхлангъан Исаны къыдыргъанынъызны билем.
Къоркъакъларгъа: – Бир шейден къоркъмайып, къатты олунъыз, Бакъынъыз, Алланъыз келе! – айтынъыз. – О джезалайджакъ, эр кеснинъ къазангъанына коре береджек. О келеджек ве сизлерни къуртараджакъ.
Къоркъма! Мен янынъдадырым! Дешетке къалма! Мен Алланъдырым! Мен сени къавийлештиририм, санъа ярдым этерим, онъ къолумнен санъа адалет берерим.
– Къоркъма, Якъуп-къурт, Исраиль акъайлары! Санъа Мен ярдым этеджегим, – дей РАББИ, сени сатын алгъан Исраильнинъ Азизи.
Лякин о манъа бойле деди: – Къоркъма, Даниял! Аллагъа алчакъ гонъюльнен кельмеге ве окъугъан шейлерни анъламагъа юрегинъде къарар эткенинънен, биринджи куню де дуванъ эшитильди. Шунынъ ичюн де мен кельдим.
ве бойле деди: – Къоркъма, Алла севген адам! Сенде эр шей эсен-аман олсун! Джесаретли ве кучьлю ол! О меннен лаф эткенде, мен къуветлендим ве онъа бойле дедим: – Айт, эфендим! Сен манъа кучь бердинъ.
Лякин Иса шу ань оларнен лаф этип башлады: – Джесюр олунъыз! Бу – Меним! Къоркъманъыз! – деди.
Иса оларгъа: – Къоркъманъыз! Барып, къардашларыма айтынъыз, Галилеягъа барсынлар. Олар Мени анда корерлер, – деди.
Къобаны къаравуллагъан аскерлер къоркъудан къалтырадылар ве ольген киби олдылар.
Йигит исе: – Къоркъманъыз! Сизлер хачкъа мыхлангъан Назаретли Исаны къыдырасыз. О тирильди, О мында ёкъ. О эвель мына бу ерге къоюлгъан эди.
Мелек онъа: – Къоркъма, Мерьем! Сен Алланынъ хайырыны таптынъ!
Къадынлар къоркъудан ерге бакъып тургъанда, мелеклер оларгъа: – Тири Олгъанны не ичюн олюлер арасында къыдырасыз?
Лякин Алла олюм зынджырларыны узип, Оны тирильтти, чюнки олюм Оны тутып оламаз эди.
Мелеклернинъ эписи – тек хызмет эткен рухлардыр, олар къуртулышны аладжакъ адамларгъа хызмет этмек ичюн ёлланылгъандыр.