54 Исаны къаравуллагъан юзбашы ве онынъ аскерлери ер титрегенини ве башкъа вакъиаларны корип, пек къоркътылар ве: – Акъикъатен О – Алланынъ Огълу экен! – дедилер.
Иса индемеди. Баш руханий Онъа: – Тири Алланынъ огюнде Сени емин эттирем, бизлерге айт, Месих, Алланынъ Огълу – Сенсинъми? – деди.
ве отурып, Оны къаравулладылар.
– Эй, Сен, Алланынъ Сарайыны йыкъкъан ве учь кунь ичинде къургъан адам! Озюнъни къуртарса! Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, хачтан тюшсе!
О, Аллагъа ишанды. Эгер Алла Оны истесе, Оны къуртарсын! О: «Мен Алланынъ Огълу олам», – деген!
Шу ань Алла Сарайындаки перде тёпеден ашагъадже йыртылып, экиге болюнди. Ер титреди, къаялар ярылды.
Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.
Иса Къафарнаум шеэрине кельгенде, Рим ордусынынъ бир юзбашы Онынъ алдына кельди ве ялварып:
Исанынъ къаршысында тургъан юзбашы, Онынъ джан бергенини корип: – Акъикъатен бу Адам – Алланынъ Огълу экен! – деди.
О вакъыт эписи бирден: – Демек, Сен Алланынъ Огълусынъмы? – деп сорадылар. – Мен О экенимни озюнъиз айтасыз, – деди оларгъа Иса.
Еудийлер онъа джевап берип: – Бизде Къанун бар. Къанунымыз боюнджа Онъа ольмек керек, чюнки О, Озюни Алланынъ Огълу япты, – дедилер.
Кайсарея шеэринде Корнелий адлы бир адам бар эди. О, «Италик» деген арбий болюгининъ бир юзбашы олып хызмет эте,
Бу сёзлерни эшиткенлер юреклерине окъ санчылгъан киби олдылар, Пётр ве башкъа эльчилерге: – Дин къардашларымыз, биз не япайыкъ? – дедилер.
О, бирден аскерлерни ве юзбашыларны алып, халкъкъа уджюм этти. Адамлар бинъбашынен аскерлерни корип, Павелни урмагъа токътадылар.
Павел юзбашылардан бирисини чагъырып: – Бу йигитни бинъбашынынъ янына алып бар, онъа айтаджакъ бир лафы бар, – деди.
Бинъбашы юзбашылардан экисини чагъырып: – Кунь баткъан сонъ саат докъузда Кайсарея шеэрине бармакъ ичюн эки юз аскер, етмиш атлы ве эки юз мызракълы аскер азырланъыз.
Италиягъа геминен кетмеге къарар чыкъарылгъанда, Павелни ве башкъа бир къач мабюслерни императорнынъ арбий болюгининъ бир юзбашы Юлийге бердилер.
Лякин юзбашы Павелни къуртараджакъ олып, оларгъа ниетлерини беджермеге ёл бермеди, ялдамагъа бильгенлерге биринджи олып озьлерини гемиден ташлап ялыгъа чыкъмагъа,
О саатте кучьлю бир зельзеле олды, ве шеэрнинъ онда бири йыкъылды. Зельзеледе еди бинъ адам эляк олды. Къалгъанлары къоркъугъа далып, коктеки Алланы шуретледилер.