74 Сонъ Пётр ант этип, сёз берди: – Алла бойнумны урсун! Мен бу адамны танымайым! – деди. Шу ань хораз къычырды.
Беденини ольдюрип, джаныны исе ольдюрип оламагъанлардан къоркъманъыз. Амма джаныны да, беденини де джеэннемде гъайып этмеге кучю еткен Алладан къоркъунъыз.
Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: шу геджеси, хораз къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.
Бираздан сонъ шу ерде тургъанлар келип, Пётргъа: – Керчектен де, олардан бириси сен де оласынъ. Лафынъдан белли, – дедилер.
О дакъкъада Исанынъ онъа: «Хораз къычырмаздан эвель, сен учь кере Менден вазгечеджексинъ», – деген сёзлери Пётрнынъ эсине тюшти. Тышкъа чыкъып, о окюр-окюр агълады.
Бутюн халкъ бунъа джевап берип: – Онынъ къаны бизим ве балаларымызнынъ башында олсун! – деди.
Иса онъа: – Санъа догърусыны айтам: бугунь, шу геджеси, хораз эки кере къычырмаздан эвель, сен Менден учь кере вазгечеджексинъ, – деди.
Лякин Пётр буны инкяр этти: – Сен не айтасынъ шу, мен бир шей бильмейим, бир шей анъламайым, – деди де, тышкъа, огдеки азбаргъа чыкъты. Шу арада хораз къычырды.
Пётр онъа да: – Акъай, сен не айткъанынъны бильмейим, – деди. О вакъыт, Пётр лафыны даа битирмегенде, хораз къычырды.
Пётр кене инкяр этти. Шу ань хораз къычырды.
Агъа-къардашларым ве сойдашларым олгъан исраиллилер ичюн мен, эгер мумкюн олса, лянет олмагъа, Месихтен айырылмагъа биле истер эдим.
Ким Раббини севмесе, онъа лянет олсун! Марана та – я Рабби, кель!
Мен кимни севсем, оны сёгем ве джезалайым. Шунынъ ичюн гъайретли ол ве тёвбе эт.
О, анасына: – Сенинъ 1 100 кумюш паранъ гъайып олгъанда, сен къаргъыш айттынъ. Мен озюм къулагъымнен эшиттим. Бу кумюш пара менде, оны мен алдым, – деди. Анасы: – Огълум, РАББИ санъа эйилик этсин! – деди.
Лякин биз къызларымызны оларгъа берип оламаймыз, – дедилер. Исраиль огъуллары ант этип: «Кимде-ким озь къызыны Биньямин къабилесинден олгъан акъайгъа берсе, лянетленеджек!» – деген эдилер.