70 Лякин Пётр эписининъ алдында инкяр этип: – Сен айткъан шейни мен бильмейим, – деди.
Озюне ишангъан – акъылсыздыр, икмет ёлунда юрген исе къуртурылыр.
Кибирлилик адамны ашалай, алчакъгонъюлли исе шурет къазаныр.
Адамлардан къоркъмакъ – озюнъе къапкъан къоймакъ, лякин РАББИге ишангъан сарсылмаз.
Сен кимден къоркътынъ? Кимден отюнъиз патлады? Не ичюн Менден вазгечтинъ, Мени унуттынъ, юрегинъде сакъламадынъ? Мен чокъ вакъыт индемедим; Менден къоркъмакътан вазгечтинъ бунынъ ичюнми?
Адамнынъ юреги эр шейден алдатыджы ве пек бозукъ; оны ким анълап олур?
Шу арада Исанынъ бир шегирти къылычыны чекип, баш руханийнинъ къулуны урып, онынъ къулагъыны кести.
– Лякин буларнынъ эписи, Пейгъамберлернинъ Язылары беджерильмеси ичюн, олды. О вакъытта эписи шегиртлери Исаны къалдырып, къачып кеттилер.
Пётр исе Исанынъ пешинден узакътан барып, баш руханийнинъ азбарынадже кельди. Ичериге кирип, бу вакъианынъ сонъуны корьмек ичюн хызметчилернен отурды.
Пётр исе тышта, азбарда отура эди. Бир хызметчи къыз онынъ янына келип: – Сен де галилеялы Исанен берабер эдинъ! – деди.
Сонъ къапу тарафкъа кечкенде, башкъа бир хызметчи къызы да оны корип, этрафтакилерине: – Бу да назаретли Исанен эди! – деди.
Пётр къадынгъа: – Эй, къадын, мен Оны танымайым! – деп инкяр этти.
Догъру, Исраиль халкъы имансызлыгъы себебинден сындырылды, сен исе иманынъда къатты турасынъ. Бунъа бакъмадан, макътанма, лякин Алладан къоркъ.
Шунынъ ичюн, эгер бир адам аякьта къатты тургъанына ишанса, о, йыкъылмакътан сакъынсын.
Амма къоркъакъ, имансыз, игренч, адамларны ольдюрген, ороспу, джады, путперест ве бутюн яланджыларнынъ къысмети – атеш ве кукюрт янгъан гольдедир. Бу, экинджи олюмдир.