29 Мен сизге шуны айтам: Бабамнынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, Мен юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.
«Меним сайлагъанларыма тийменъиз, пейгъамберлериме яманлыкъ этменъиз!»
Чокъ адамлар: «Ким бизге яхшылыкъ косьтереджек?» – дейлер. Юзюнънинъ нуру устюмизни ярыкълатсын, я РАББИ!
РАББИ оны къорчалар, онынъ омрюни сакълар, ве о, ер юзюнде бахтлы олур. Сен оны душманларнынъ истегенине бермезсинъ, я РАББИ.
– Къызкъардашым, келиним! Мен багъчама кирдим, мюрюмни къокъулы отларымнен топладым, солакъ балымны ашадым, шарабымны сютюмнен ичтим. – Эй, достлар! Ашанъ, ичинъ! Эй, севгилилер! Севгиден сархош олунъ!
Ордуларнынъ РАББИси бу дагъда бутюн халкълар ичюн семиз ашларнен, темиз шарапнен, энъ гузель этнен, буллюр киби темиз шарапнен софра донатаджакъ.
Азап чеккен сонъ, О бакъып къуванаджакъ. Инсафлы олып, РАББИнинъ къулу озь анълавынен чокъ адамларны акълайджакъ, къабаатларыны Озюне юклейджек.
– Сенинъ Алланъ РАББИ сеннен, Онынъ сени къуртармагъа кучю бар. О, сен ичюн къуванаджакъ, Озь севгисинен сени тынчландыраджакъ, пек къычырып санъа севинеджек».
Бу пек яхшы ве аджайип олур! Йигитлер ве къызлар богъдай отьмегини ашайджакъ, янъы шарап ичеджек ве оларнынъ эр шейи яхшы оладжакъ.
О вакъытта инсафлы адамлар озь Бабаларынынъ Падишалыгъында кунеш киби парылдайджакълар. Къулагъы барлар буны эшитсинлер! – деди.
Сизге догърусыны айтам: бу ерде тургъанлардан базылары даа олюм не олгъаныны бильмейип, Инсан Огълунынъ Озь Падишалыгъынен берабер кельгенини кореджеклер.
Меним ичюн эки я да учь адам топланса, шу ерде оларнынъ арасында Мен де олурым.
О вакъытта Падиша онъ тарафындакилерине: – Эй, Меним Бабамдан хайыр алгъанлар, келинъиз! Дюнья яратылгъанындан берли сизлер ичюн мирас олып азырлангъан Падишалыкънынъ саиби олунъыз.
– Бу – Меним къаным, васиет къаны. О, чокъ адамнынъ гуналары багъышланмасы ичюн тёкюледжек.
Сонъ олар йырлап, Зейтюн дагъы тарафына кеттилер.
– Сизге догърусыны айтам: энди Алланынъ Падишалыгъында Мен сизлернен янъы ичимлик ичеджек куньгедже, юзюм мейвасынынъ ичимлигини ичмейджем.
Эй, аз олгъанлар, къоркъманъыз! Сизге Падишалыкъны багъышламакъ – Бабанъызнынъ истегенидир.
Бизге къуванмакъ ве шенъленмек керек. Сенинъ бу къардашынъ олю эди – тирильди, гъайып олды – тапылды», – дей.
Меним къуванчым сизде олсун ве сизинъ къуванчынъыз бутюнлей олсун деп, Мен бу сёзлерни сизге айттым.
Сиз де шимди дертлер чекесиз. Лякин Мен сизни кене кореджем, юреклеринъиз къуванчкъа толаджакъ, ве къуванчынъызны сизден ич кимсе тутып аламаз.
Энди Санъа къайтам. Меним къуванчым оларда там олмакъ ичюн, даа дюньяда олгъанымда, шуны айтам.
Иса бутюн халкъкъа дегиль, тек бизге, шаатларгъа, Алланынъ огюнде сайлангъан адамларгъа корюнди. О, олюлерден тирильген сонъ, биз Онен ашап-ичтик.
Буны япкъанда, иман башлыгъына, иманымызны къусурсыз япкъан Исагъа козь тикейик. О, къуванчкъа ляйыкъ олса да, масхаралыкътан къачмайып, хач устюндеки олюмге кетти ве Алла тахтынынъ онъ тарафында ерлешти.
Шу адамлар тахтнынъ алдында, дёрт айван ве акъсакъалларнынъ огюнде янъы бир йыр йырлай эдилер. Ер юзюнден сатын алынгъан бу 144 000 адамдан гъайры ич кимсе бу йырны огренип оламай эди.
Тахтнынъ ортасындаки Къозу, чобан киби, оларны бакъаджакъ ве яшайыш сувлары олгъан чокъракъларгъа алып бараджакъ. Алла оларнынъ козьяшларыны бутюнлей силеджек.