18 – Шеэрге кирип, анавы бир адамгъа барынъыз ве онъа шойле айтынъыз: «Оджа: “Меним вакъыт-саатим якъынлашты, – дей. – Песах Байрамыны шегиртлеримнен берабер сенинъ эвинъде япаджам”», – деди Иса.
Эгер бир кимсе сизге бир шей айтса, «Булар Раббимизге керек», – деп джевап беринъиз, ве о шу ань сизге оларны алмагъа рухсет этер, – деди.
Кимсе сизге «Ёлбашчы» демесин, чюнки сизинъ бир Ёлбашчынъыз бар – Алланынъ Месихи.
Сизлерге исе «Равви» демесинлер, чюнки сизинъ бир Оджанъыз бар. Сиз бир-биринъизге – агъа-къардашсынъыз.
Шегиртлери, Иса оларгъа буюргъаны киби, Песах ашыны азырладылар.
– Эки куньден сонъ Песах Байрамы оладжагъыны билесиз. Инсан Огълу сатыладжакъ ве хачкъа мыхланаджакъ, – деди.
Сонъра о, Исанынъ къаршысына кельди ве: – Мераба, Равви! – деп, Оны опьти.
Иса бу сёзлерни айткъанда, синагога башлыгъынынъ эвинден адамлар келип, онъа: – Къызынъ ольди. Оджаны къасевет эттирме, – дедилер.
Мен эр кунь Алланынъ Сарайында сизинъ аранъызда олгъанымда, Манъа къол котермей эдинъиз. Амма шимди сизинъ вакътынъыз, къаранлыкънынъ укюми, – деди.
Буны айткъан сонъ, Марта барып, къызкъардашы Мерьемни чагъырды. – Оджа бу ерде, О сени чагъыра, – деди гизлиден Мерьемге.
Иса оларгъа шойле джевап къайтарды: – Инсан Огълу шуретленеджек вакъты кельди.
Песах Байрамындан эвель Иса бу дюньядан Бабанынъ янына кетмек вакъты кельгенини биле эди. О, бу дюньяда Озюнъкилерни севген эди ве шимди оларны сонъунадже севди.
Шу сёзлерден сонъ Иса козьлерини кокке котерип, деди: – Эй, Баба! Вакъыт кельди. Огълунъ Сени шерефлесин деп, Огълунъны шерефле.
Иса онъа: – Мерьем! – деди. Мерьем айланып, еудий тилинде: – Раввуни! – деди. (Демек, «Оджам».)
Сонъ Исаны якъаламагъа истедилер. Амма ич кимсе Онъа тиймеди, чюнки Онынъ вакъты даа кельмеген эди.
Иса оларгъа шойле деди: – Меним вакътым даа кельмеди. Лякин сиз ичюн эр вакъыт келише.
Сиз озюнъиз байрамгъа барынъыз. Мен бу байрамгъа бармайым, чюнки Меним вакътым даа кельмеди.