8 Буларнынъ эписи исе – тек буюк азапларнынъ башланувы.
Бель букип, сюргюнликке кетеджексинъиз, ольдюрилип, ерге тюшеджексинъиз. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмайджакъ, къолу эп бир узатылгъандыр.
Арамлылар куньдогъуш тарафындан, фелестинлилер куньбатыш тарафындан келип, Исраильни тишлеринен кемирип, ашайджакълар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Шунынъ ичюн Рабби оларнынъ йигитлерине къуванмайджакъ, оксюзлеринен тул апайларыны аджымайджакъ, олар эписи имансыз ве яман, агъызларынен гуна япалар. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Менашше – Эфраимни, Эфраим – Менашшени кемире, экиси де Ехудагъа къаршы баш котерелер. Бундан сонъ да РАББИнинъ гъазабы тынмады, къолу эп бир узатылгъандыр.
Догъаяткъан къадыннынъ дерди Эфраимнинъ башына тюшер. О исе – акъылсыз огълудыр; вакъты-саати кельгенде, ачылгъан къарындан чыкъмай.
Халкъ халкъкъа къаршы, падишалыкъ падишалыкъкъа къаршы котериледжек. Тюрлю топракъларда ер тепренювлери ве ачлыкълар оладжакъ. Лякин булар тек буюк азапларнынъ башланувыдыр.
Лякин буларнынъ эписинден эвель сизни якъалайджакъ ве къувалайджакълар, синагогаларгъа береджеклер ве зинданларгъа ташлайджакълар. Меним Адым ичюн сизни падишалар ве акимлернинъ алдына алып бараджакълар.
РАББИ сени ве эвлятларынъны олмайджакъ беляларнен, буюк ве узагъан беляларнен, къоркъунчлы ве кечмеген хасталыкъларнен ураджакъ.
Адамлар: «Тынчлыкъ-аманлыкъ ве хавфсызлыкъ», – деп юргенде, о вакъыт олюм оларгъа апансыздан, догъаджакъ къадынгъа агъры киби, келеджек, ве олар ондан къачып кетмейджеклер.
Эй, байлар, шимди сизлер динъленъиз! Башынъызгъа тюшеджек белялардан окюрип агъланъыз!