31 Адамлар оларнынъ агъызларыны къапатмагъа меджбур этмеге истеселер де, олар даа зияде къычырып: – Я Рабби! Давутнынъ Огълу, бизге мерамет эт! – деп ялвардылар.
О вакъытта Исагъа, башларына къолларыны къойып дува окъусын деп, балаларны кетирдилер. Шегиртлери исе оларгъа ёл бермедилер.
Эр вакъыт токътамайып дува окъунъыз, шукюр этип, дувада дикъкъатлы олунъыз.
даима дува окъунъыз,
Лякин Иса онъа бир сёз биле къайтармады. Шегиртлери келип: – Айтса онъа, кетсин! Артымыздан къычырып юре, – деп Исагъа риджа эттилер.
Огде кеткенлер оны сусмагъа меджбур эттилер. Лякин о даа зияде къычырып: – Эй, Давут Огълу, манъа мерамет эт! – деди.
Иса о ерден кеткенде, Онынъ артындан эки кёр адам такъылды. – Эй, Давут Огълу Иса, бизге мерамет эт! – деп къычырып ялвардылар.
Ёл четинде эки кёр отура эди. Иса оларнынъ огюнден кечип кеткенини эшитип: – Я Рабби! Давутнынъ Огълу, бизге мерамет эт! – деп багъыра башладылар.
Иса токътап, оларны янына чагъырды да: – Сизлер Менден не истейсиз? Сизге не япайым? – деп сорады.